buikgriepje 16-11-2015

Ben nu vrij na een buikgriepje.
Wat voor ons een gewoon buikgriepje is , is hier alert zijn. Weet inmiddels uit ervaring , dat je er dood aan kunt gaan. Iets wat nooit in me zou opkomen in Nederland. Ook nu maak ik me geen zorgen. Een paar dagen koorts, diaree,braken en dan weer klaar.
Heb een hele nacht de toilet als mijn beste vriend beschouwd. Voel me flink beroerd, voel dat ik koorts heb, koud en warm wisselt elkaar af. Ik lig met sokken en een vest ondereen deken in bed. Koorts is iets wat ik herinner va 20 jaar geleden. Dus ik zal aan de bel trekken. Jerry is er niet dus ik bel Michael, vriend en aneshesist, hij kan wel even een bloedje prikken. Dat even , lukt dus niet. Dus dan maar naar dokter op ok.De auto van het zkh wordt geregeld en daar gaan we. Na een paar keer proberen lukt het uiteindelijk een infuus te zetten, thanks to dr Robert. Labje weg. Met een kwartiertje de uitslag . Bloedarmoede, dus doe maar een beetje ijzer. We starten met antibiotica en een 2 liter infuus erbij. Want ben toch een beetje uitgedroogd. En dat na 1 nachtje spetterpoep.Ik voel me zo beroerd en ren naar de wc. Poep en braken, vreselijk. Badend in het zweet ga ik weer op een stoeltje zitten. Ze zijn erg begaan. Toch ook nog even een prikje tegen het braken. Kan er allemaal wel bij.
Ze wilen me opnemen op mijn afdeling. Dat echt niet dus. Zie je me daar al liggen, de witte zuster, die elke keer naar een wc rent en dus te laat is. Op een po, dat helemaal niet. Privacy is niet echt gewaarborgd, dus er is altijd wel iemand die je witte billen ziet. Neeeeeee, ik wil naar huis !!!
Michael gaat mijn "zuster" worden. Hij haalt alles op bij de apotheek en ik duik mijn bed weer in. Fles met ORS naast me. Blijven drinken natuurlijk.
En dan laat me maar slapen, daar knap ik van op. Sinds kind al, gewoon 2,3 dagen slapen en weer top.
De tam-tam gaat snel, zowat het hele zieknhuis is op de hoogte van de zieke "nasaala". ( witte).
Dan en Mavis komen langs. Jerry is er niet. Ik bel hem en hij is onderweg, dus voor de nacht ben ik niet alleen. Want dat kan al helemaal niet hier.
Gelukkig is braken gestopt ,maar de toilet blijft nog steeds mijn beste vriend. De koorts maakt me beroerd. Met een beetje paracetamol val ik in slaap.
's Avonds is jerry er en hij slaapt naast me. Nooit een ziek alleen laten is hier het motto. En dat maakt dat ik in mijn nachtdiensten over de familie heen spring om de patient te bereiken.
En nuee paar dagen later ben ik weer opgeknapt. Nog wel moe, maar ben gelukkig nog vrij.
Koken hoeven we ook niet, eet bij Mavis en Dan.
De rollen nu weer omgedraaid. Jerry heeft 2 gebroken na een val met de brommer. Dus ik de zuster weer.Hij is na de val nog wel met de brommer van Wa naar Nandom gereden.Dat is 3 uur hobbelen ob
ver niet al te goede wegen. Dat breekt hem nu ook op. Nu goede pijnmedicatie en wachten. Gebroken ribben kunnen echt niet in het gips, helaas.
En ik tijd om te schrijven. Ben het ook een beetje beu niks te doen. Ga zo even naar de naaister voor mijn Kakube-jurk. Zal ook wel klaar zijn.