klaar voor een half jaar ghana

Klaar voor een half jaar Ghana.

De tijd hier zit er weer bijna op. Het visum is binnen, de ticket geboekt, de koffers open om te vullen.
Het was ruim een half jaar met veel gebeurtenissen.
Was eerder terug ivm visum van Dan. Jammer dat het winter was en zodoende minder site-seeing in Nederland. Maar carnaval vieren is natuurlijk een hele happening voor een Ghanees. De optocht met wagens en verklede mensen. Wel heel kleurrijk, dus toch wat afrikaans. Mijn kids als komkommers het feest gedruis in. Mooie foto’s als herinnering.
Amsterdam en Rotterdam kunnen bezoeken.
En gewoon genieten van vrienden en samen kletsen. Dat is met Dan nooit een probleem.
Al het Nederlandse weer ervaren, van vrieskou , sneeuw tot de gewone regen. Koud was het wel, ook voor mij.
Dus hoe blij met de zomer van dit jaar. Heerlijk. Veel gewerkt om weer een half jaar naar mijn tweede thuis te kunnen.
Uitgekeken naar de bruiloft van mijn dochter en schoonzoon, Marieke en Pieter-Bas. Gezellig met de zussen trouwjurk passen , schoenen uitzoeken, bakkies en drankjes doen.
Het was een prachtige dag, een stralend bruidspaar , familie, vrienden en een trotse emotionele moeder. Mocht het bruidsboeket en alle bloemen doen als “gerenommeerd ‘ bloemschikster . Een schitterend blauw boeket was het resultaat. Had nog nooit een blauw boeket gemaakt in al die jaren, maar zeker aan te raden voor de zomerbruid.
Ook dankbaar dat iedereen er bij kon zijn. Tante Mien genoot van het bruidspaar en een kopje koffie. Of ze alles meegekregen heeft is de vraag. Zij heeft de foto’s niet meer kunnen zien, zij overleed 1 augustus op de gezegende leeftijd van 93 jaar.
Beschermengeltjes zorgden er voor dat Stephan, ongeschonden na een frontale botsing 3 dagen voor de bruiloft, er bij was.
Daarnaast was er in die week ook verdriet. Dan en Mavis, mijn familie in Ghana keken uit naar de baby. En een mooie dochter, Carmen Afia werd geboren op 29 juni , 5 pond maar ruim 5 weken te vroeg. Ze deed het prima, maar het tij keerde en 2 dagen later overleed ze. In en in verdrietig, niet te bevatten . Alle emoties komen voorbij, maar het verandert niets, ze is er niet meer. Dan is Ghana ver weg, te ver weg . En deel je via app video al je pijn en verdriet. Bijna onmogelijk. Begraven door haar vader , moeder in de flow van hormonen en geen kindje, grote broer die nooit met zijn zusje kan spelen. Wat een verdriet. Gelukkig hebben zij veel vrienden en familie die er voor hen kunnen zijn. Maar nu voor ieder weer het leven doorgaat is het goed om samen te zijn strakjes. Elkaar te kunnen troosten en te delen in het enorme verlies.
Naaleka en Alima, het mooie bruidspaar ,dat net voor mijn vertrek trouwde, waren helemaal blij met een baby op komst. Helaas is deze zwangerschap in een miskraam geëindigd. Ook verdrietig, 13 weken, dan hoop je net de risicovolle tijd voorbij te zijn.
Chief van Nandom wacht op zijn “white wife”. Heeft een herseninfarct gehad net voor mijn vertrek en zal wat fysio en massages kunnen gebruiken.
Helen en Peter hebben een bovenwoning gekocht en zijn inmiddels na al het klussen verhuisden kunnen bijkomen van al die weken harde arbeid.
En het leven gaat door. Heb genoten van de kids, familie en lieve vrienden .We gaan via app elkaar spreken en zien.
De huisartsenpost gaat gestaag verder en het einde komt in zicht. En dat door mooie initiatieven van lieve vrienden. Super bedankt daarvoor.

Ik ga jullie op de hoogte houden van het wel en wee in Nandom via FB en de blog.