eind van het jaar in zicht 25-12-2017
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
26 December 2017 | Ghana, Nandom
Het jaar loopt ten einde. 24-12-2017
Het is bijna kerst en zo loopt het jaar op een eind.
De afdeling is heel rustig , alsof niemand een baby wil met deze dagen. 2 bevallingen op een dag is niet veel. We zullen zien of er een kerstkindje geboren wordt.
Ieder is druk met voorbereiden van de kerst. Deze tijd zijn er veel trouwpartijen. Een tijd dat veel familie naar huis komt en zo het feestje mee kan vieren. Ik heb gister een 45 jarige bruiloft gehad. De former matron 45 jaar samen met haar man. Een mooi liefdevol stel. Ik heb ze een paar jaar terug leren kennen omdat we naar dezelfde mis gaan. En zo maak je een praatje en rol je in een feestje. Een zoon werkt in het ziekenhuis. Wist niet dat het hun zoon was, maar nu zie je hoeveel hij op zijn vader lijkt.
De dag begint vroeg . 9 uur mis in de kerk . Onder begeleiding van de lady’s en knights of Marshal komen ze de kerk binnen. Mooi in het wit, inclusief de kinderen en kleinkinderen. Een heel vrolijke priester doet de mis. Er wordt veel gelachen om zijn grapjes. Ik mis de clou omdat het in Dagari is. Maar het gaat om de sfeer. Daarna een drankje en eten. En de halve dag is voorbij.
Ik ga nog even naar de afdeling en loop langs bij mijn maatjes op de chirurgie.
Daar staat de tv aan, de hele dag. Afleiding voor de patiënten. Een kerstshow van de Toppers. Geweldig toch. In Ghana zijn met de Toppers in Rotterdam Ahoy. Met Lee Towers: you’ll never walk alone. Maar goed dat ze niet weten dat Joling anders geaard is. Haha.
Ze liggen er lang , de mannen met de breuken. De pootjes in het ijzerwerk . Wonden die moeizaam helen. 4 maanden is normaal. Zo ook Delle ( heeft een moeilijke naam dus ik kort het maar af). Komt uit Wa, is meubelmaker. Hij wacht geduldig tot ze de pinnen verwijderen en dan naar huis mag. Inmiddels eet ik elke middag de lunch met hem. Fufu, rijst, tubani. Een vrouw die goed voor hem zorgt. Zij is dus ook al ruim 4 maanden hier. Het is hun tweede thuis ;-). Hij heeft een maatje, Prosper, die er net zo lang ligt. Hij is 18 jaar , een puppy nog. We maken grapjes omdat ie nog geen baardgroei heeft. Als wij klaar zijn met eten krijgt hij wat er over is. Lijkt een beetje oneerbiedig, maar voor hier heel normaal. Ik moet voor hen een kerstgift kopen. Het zal wel eten en drinken worden.
Ben de halve week al bij Mavis, omdat Dan naar Kumasi is met Opoku. De politieauto moest voor een grote beurt. Ze moeten altijd met 2 man zijn . Dus Dan kan zaken met werk combineren nu.
Ze zijn gisteren weer terug gekomen. Opoku kon zo meteen zijn vrouw en kindjes mee naar hier brengen voor de kerst. Hij mist ze en is blij dat ze een paar weken hier zullen zijn. En ze hebben geshopt : casave, plantain, sinasappels, ananas. Dus het wordt weer fufutime.
Kerstochtend, ik heb voor de familie wat kleinigheidjes voor onder de boom. Godluck is blij met spelletje memory met de vlaggen van Europa en “omstreken”. We spelen het maar meteen.
Geen uitgebreid kerstontbijt met zijn allen. Mijn boterham met een gebakken eitje smaakt prima.
Dan moet werken. Er is een moordzaak die afgesloten moet worden en de papieren moeten morgen klaar zijn.
Naar de kerk. Daarna naar huis om pizza voor te bereiden en ‘ in de middag een drankje met Benedicta. Even langs de afdeling. De kerst baby is on the way , een keizersnede. Een mooi meisje. Moeder treft het minder. Heeft een grote vleesboom in de baarmoeder en de baarmoeder wordt verwijderd. Het zal dus bij 2 kinderen blijven.
Op de afdeling staat een kerststal met een babypop en wat beeldjes . Inclusief een ezel zonder oren.
Naar mijn maatjes op de chirurgie met appels , een drankje en pinda’s. We eten fufu samen.
Dan maar een heel rondje ziekenhuis. De kinderafdeling ligt aardig vol. Ik hoor een piepje van de saturatiemeter en dat betekent niet veel goeds. Een meisje , 2 jaar denk, buiten bewustzijn aan de zuurstof, infuus en antibiotica. Bloedtransfusie al gehad. Ze ziet geel en heeft een gangreneus handje. Of dit door een infuus is gekomen en hoe lang dit bestaat is niet duidelijk voor mij. Ik neus in de folder en de rapportages. Ik vind niks terug over het handje. Vandaag gelukkig wel door de dienstdoende opgemerkt. Maar voor nu geen actie. Een operatie met narcose gaat ze niet overleven. Grappig te lezen in de nachtrapportage dat het meisje geen klachten heeft. Triest dus, mijn haren gaan stijl overeind, want dit meisje mankeert een hoop. Raphael ( hoofd van de afdeling ) is het eens met mij en zal achterhalen met de nachtdienst hoe dit kan. Rapportage blijft een punt van aandacht. Ik ga naar huis en wens de plegen succes.
Ik weet dat ze het niet gaat redden, by God’s grace dus.
Het volgend bezoekje is aan de chief. Hij heeft een drukke dag gehad en al wat problemen opgelost. Hij is moe en blijft in zijn bed. Ik heb appels voor hem meegebracht. Hij is er blij mee. Meteen maar aan beginnen. Zijn zoon met de kleinzoons zijner en ze vinden het heerlijk bij opa te zijn. Ook een appel voor hen. En zeker als er een blanke vrouw is. Kleine potjes hebben grote oren, haha. Het zijn leuke mannekes, 12 en 10 jaar. Of ze de voetbal van opa mogen, Nee dus want die is voor zijn oefeningen. Jammer.
En zo is de dag weer om. Lekker pizza gegeten, op de pc en dan een tukje doen. Morgen boxingday.
Jerry is inmiddels in Wa en komt deze week met Edith en de kleine meid naar Nandom.
Ik zie er naar uit. Dan kunnen we door in Basseble.
26-12-2017
Ik loop langs de kinderafdeling. Helaas kreeg ik gelijk. Het meisje is gisteravond overleden.
Cerebrale malaria en een sepsis. Een sterretje aan de hemel erbij. Verdrietig.
Het is bijna kerst en zo loopt het jaar op een eind.
De afdeling is heel rustig , alsof niemand een baby wil met deze dagen. 2 bevallingen op een dag is niet veel. We zullen zien of er een kerstkindje geboren wordt.
Ieder is druk met voorbereiden van de kerst. Deze tijd zijn er veel trouwpartijen. Een tijd dat veel familie naar huis komt en zo het feestje mee kan vieren. Ik heb gister een 45 jarige bruiloft gehad. De former matron 45 jaar samen met haar man. Een mooi liefdevol stel. Ik heb ze een paar jaar terug leren kennen omdat we naar dezelfde mis gaan. En zo maak je een praatje en rol je in een feestje. Een zoon werkt in het ziekenhuis. Wist niet dat het hun zoon was, maar nu zie je hoeveel hij op zijn vader lijkt.
De dag begint vroeg . 9 uur mis in de kerk . Onder begeleiding van de lady’s en knights of Marshal komen ze de kerk binnen. Mooi in het wit, inclusief de kinderen en kleinkinderen. Een heel vrolijke priester doet de mis. Er wordt veel gelachen om zijn grapjes. Ik mis de clou omdat het in Dagari is. Maar het gaat om de sfeer. Daarna een drankje en eten. En de halve dag is voorbij.
Ik ga nog even naar de afdeling en loop langs bij mijn maatjes op de chirurgie.
Daar staat de tv aan, de hele dag. Afleiding voor de patiënten. Een kerstshow van de Toppers. Geweldig toch. In Ghana zijn met de Toppers in Rotterdam Ahoy. Met Lee Towers: you’ll never walk alone. Maar goed dat ze niet weten dat Joling anders geaard is. Haha.
Ze liggen er lang , de mannen met de breuken. De pootjes in het ijzerwerk . Wonden die moeizaam helen. 4 maanden is normaal. Zo ook Delle ( heeft een moeilijke naam dus ik kort het maar af). Komt uit Wa, is meubelmaker. Hij wacht geduldig tot ze de pinnen verwijderen en dan naar huis mag. Inmiddels eet ik elke middag de lunch met hem. Fufu, rijst, tubani. Een vrouw die goed voor hem zorgt. Zij is dus ook al ruim 4 maanden hier. Het is hun tweede thuis ;-). Hij heeft een maatje, Prosper, die er net zo lang ligt. Hij is 18 jaar , een puppy nog. We maken grapjes omdat ie nog geen baardgroei heeft. Als wij klaar zijn met eten krijgt hij wat er over is. Lijkt een beetje oneerbiedig, maar voor hier heel normaal. Ik moet voor hen een kerstgift kopen. Het zal wel eten en drinken worden.
Ben de halve week al bij Mavis, omdat Dan naar Kumasi is met Opoku. De politieauto moest voor een grote beurt. Ze moeten altijd met 2 man zijn . Dus Dan kan zaken met werk combineren nu.
Ze zijn gisteren weer terug gekomen. Opoku kon zo meteen zijn vrouw en kindjes mee naar hier brengen voor de kerst. Hij mist ze en is blij dat ze een paar weken hier zullen zijn. En ze hebben geshopt : casave, plantain, sinasappels, ananas. Dus het wordt weer fufutime.
Kerstochtend, ik heb voor de familie wat kleinigheidjes voor onder de boom. Godluck is blij met spelletje memory met de vlaggen van Europa en “omstreken”. We spelen het maar meteen.
Geen uitgebreid kerstontbijt met zijn allen. Mijn boterham met een gebakken eitje smaakt prima.
Dan moet werken. Er is een moordzaak die afgesloten moet worden en de papieren moeten morgen klaar zijn.
Naar de kerk. Daarna naar huis om pizza voor te bereiden en ‘ in de middag een drankje met Benedicta. Even langs de afdeling. De kerst baby is on the way , een keizersnede. Een mooi meisje. Moeder treft het minder. Heeft een grote vleesboom in de baarmoeder en de baarmoeder wordt verwijderd. Het zal dus bij 2 kinderen blijven.
Op de afdeling staat een kerststal met een babypop en wat beeldjes . Inclusief een ezel zonder oren.
Naar mijn maatjes op de chirurgie met appels , een drankje en pinda’s. We eten fufu samen.
Dan maar een heel rondje ziekenhuis. De kinderafdeling ligt aardig vol. Ik hoor een piepje van de saturatiemeter en dat betekent niet veel goeds. Een meisje , 2 jaar denk, buiten bewustzijn aan de zuurstof, infuus en antibiotica. Bloedtransfusie al gehad. Ze ziet geel en heeft een gangreneus handje. Of dit door een infuus is gekomen en hoe lang dit bestaat is niet duidelijk voor mij. Ik neus in de folder en de rapportages. Ik vind niks terug over het handje. Vandaag gelukkig wel door de dienstdoende opgemerkt. Maar voor nu geen actie. Een operatie met narcose gaat ze niet overleven. Grappig te lezen in de nachtrapportage dat het meisje geen klachten heeft. Triest dus, mijn haren gaan stijl overeind, want dit meisje mankeert een hoop. Raphael ( hoofd van de afdeling ) is het eens met mij en zal achterhalen met de nachtdienst hoe dit kan. Rapportage blijft een punt van aandacht. Ik ga naar huis en wens de plegen succes.
Ik weet dat ze het niet gaat redden, by God’s grace dus.
Het volgend bezoekje is aan de chief. Hij heeft een drukke dag gehad en al wat problemen opgelost. Hij is moe en blijft in zijn bed. Ik heb appels voor hem meegebracht. Hij is er blij mee. Meteen maar aan beginnen. Zijn zoon met de kleinzoons zijner en ze vinden het heerlijk bij opa te zijn. Ook een appel voor hen. En zeker als er een blanke vrouw is. Kleine potjes hebben grote oren, haha. Het zijn leuke mannekes, 12 en 10 jaar. Of ze de voetbal van opa mogen, Nee dus want die is voor zijn oefeningen. Jammer.
En zo is de dag weer om. Lekker pizza gegeten, op de pc en dan een tukje doen. Morgen boxingday.
Jerry is inmiddels in Wa en komt deze week met Edith en de kleine meid naar Nandom.
Ik zie er naar uit. Dan kunnen we door in Basseble.
26-12-2017
Ik loop langs de kinderafdeling. Helaas kreeg ik gelijk. Het meisje is gisteravond overleden.
Cerebrale malaria en een sepsis. Een sterretje aan de hemel erbij. Verdrietig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
