visa

Wordt dit het laatste verhaal visa’s ??

Visa ik heb hem voor 3 maanden verlengd.
Wat er aan vooraf ging.
Voor de Residence permit waren we al afgehaakt in juni. Omdat ze steeds andere info geven, heb je toch steeds weer brieven te weinig. Een gezondheidsverklaring is te regelen, maar een bewijs van goed gedrag van de politie in Nederland is te moeilijk. Dus ik ga voor verlenging visa, omdat ik dat nog 2 x kan doen. En dan haal ik het tot december.
Vol goede moed vertrek ik na mijn terugkomst uit Chereponi in Wa, naar de immigratiedienst. Brief van uitnodiging ziekenhuis op zak en de pasfoto’s in de portemonnee. Ze hebben het niet gemeld , maar er staat me iets van bij. Maar mochten er problemen komen, mag ik de chief bellen. Ik vind dat ik het echt zelf kan. Ik heb wat er gevraagd is.
Maar je zult het geloven of niet, de brief waarin staat dat ik hier ben van januari t/m december is niet genoeg. Ik heb weer een andere baas, die me duidelijk maakt dat ik een brief van het zkh met het verzoek voor verlenging visa, moet hebben. Ik ben werkelijk boos, maar blijf beleefd. Weer meld ik de goede man, dat zijn personeel niet op de hoogte is van de feiten. Als ik antwoord op zijn vraag hoe lang ik in Ghana blijf, zegt hij duidelijk, dat de immigratiedienst bepaald of ik mag blijven. Ik heb het helemaal gehad. Ben moe van mijn reis op en neer naar het oosten en dan dit weer. En of ik dan in de brief , niet wil vermelden dat ik verpleegkundige ben, omdat ik dan ook een werkvergunning nodig heb. Ik ga naar buiten. En de mensen die me groeten, met de vraag hoe gaat het meld ik duidelijk dat ik me kloten voel. Sorry natuurlijk want zij kunnen er ook niks aan doen en waren alleen maar beleefd.
Ik bel Marieke om te spuien en ga dan naar het busstation. Ook daar heb ik de pech dat ik de eerste ben van de trotro, dus wachten maar. Toevallig appt Dan dat hij voor werk in Wa is en me mee kan nemen naar huis. Dat is een stuk comfortabeler. Ik ruil mijn ticket weer in en krijg mijn geld terug. Ook Dan krijgt mijn frustratie ten volle uit te horen. Het enige wat ik nu nog kan doen is inderdaad mijn chief vragen een belletje te doen. Moe kom ik thuis en eet met Marieke een lekker bordje rijst met groente en val moe in slaap. Een onrustige nacht met veel dromen.
De volgende dag ga ik naar mijn chief en hij ziet dat ik nog steeds boos ben. Niet nodig, mijn white wife, all will be fine. Dus ik plan om vrijdag weer een reisje naar Wa te maken. Sister Juliana maakt voor mij een nieuwe brief.
Die vrijdag ben ik ziek en dus moet ik maandag 3 aug en het visum verloopt 2 aug. Maar te verlengen tot 3 aug.
Niet helemaal fit nog vertrek ik weer met de trotro naar Wa.
En natuurlijk melden ze nog even dat het verlopen is, maar op zondag werken ze niet en dat was 2 aug. De reden dat ik ziek was is niet echt voldoende. Maar goed ik vul mijn formulier in en mag naar de baas. Oh ja een pasfoto natuurlijk. Zeg niets en geef hem er eentje.
Hij is uitermate vriendelijk en maakt een gezellig praatje. Lijkt geïrriteerd wanneer ze komen vertellen dat het papier om te kopiëren op is. “Een immigratiedienst zonder papier”, dat kan echt niet. Gelukkig heeft hij nog wat in een la.
En zo zie je maar dat een belletje van de chief wonderen doet. Met een uurtje of 2 heb ik mijn visum verlengd voor 3 maanden. Dus eind oktober nog 1 x naar deze geweldige service met een nieuwe brief van sister Juliana voor verlenging visa.
En toch baal ik enorm dat je de contacten die je hebt, moet gebruiken. Het voelt gewoon niet fijn.
Jerry in Nederland nu, baalt omdat we in juni toch alles doorgesproken hadden met de baas van toen. Hij zal als hij weer terug is nog contact opnemen met de immigratie om problemen voor nieuwe volunteers te voorkomen. Ik wil ze deze ellende niet aan doen. Het kost tijd ( een volle dag ), geld 25 cedi op en neer ( 3 x dus ) en een hoop chagrijn, waar ik geen zin in heb.
Heb voor al mijn visite , die gaat komen, de uitnodigingsbrieven klaar. Ondertekend en wel, kunnen de kids ze mee naar huis nemen. En dan hoop ik dat alles goedkomt.