Gewoon even bijpraten
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
24 Februari 2015 | Ghana, Nandom
Hallo allemaal,
En de dagen gaan voorbij zonder dat jet het weet. Zo lijkt het tenminste.
Ben weer aan het werk na mijn schoolreisje.
Het is niet zo druk op de kinderafdeling. De kinderen met de brandwonden zijn er nog steeds. Is altijd een kwestie van lange duur. De verbandwissels blijven een marteling en ik ontloop deze. Je kunt het niet uitleggen en het moet toch gebeuren. Ze gaan vooruit. Heb de fysio erbij gehaald, om contracturen te voorkomen, voor zover het littekenweefsel al geen probleem vormt. Deze kleintjes gaan hier een leven lang last van hebben. Weet niet of ze hier veel aan plastische chirurgie doen.
Wel zijn we nu alert op meningitis, hersenvliesontsteking. Het is eigenlijk te vroeg in het jaar( normaal pas in april), maar we hebben 2 cases gehad op de middelbare school in Ko, een dorpje hier vlakbij. 2 studenten overleden. Dit wordt dan gemeld aan het district en het balletje gaat rollen. We proberen de kids op school te houden om besmetting te voorkomen. Elke dag worden er check-ups gedaan onder de studenten. De overleden kids, waren niet verzekerd. Weet dat hier een ziektekostenverzekering voor studenten 15 cedi is per jaar ( € 4 ). Het doet pijn in je hart als je dat hoort. Dus ze hebben met hun klachten te lang gewacht en gedacht dat het malaria was. Uiteindelijk te laat dus. Dus er wordt veel aan info gegeven via allerlei media, zoals de radio en na de mis op zondag in de kerk. De dokter legt duidelijk uit , wat de symptomen zijn ,wat om het te voorkomen en vooral op tijd naar het ziekenhuis te gaan. Een kuur met antibiotica redt levens.
Het schoolhoofd heeft alle verzekeringen die verlopen waren vernieuwd en voor de niet verzekerde deze nu betaald. We zijn inmiddels 2 weken verder en het lijkt dat het onder controle is. Gelukkig.
Deze week zijn er weer orthopeden in huis, dus er wordt weer flink gepuzzeld om alles aan elkaar te schroeven etc. Een NL orthopeed , die samen met een Ghanees 2 x per jaar naar Nandom komt.
Hebben elkaar gisteren gesproken. Wel grappig, dat ik al vrienden ben met dr . Prosper op FB en nu elkaar werkelijk ontmoeten. Frank uit Nederland had ik ook nog niet eerder ontmoet, alleen gesproken via mail. Dus in December komen ze weer terug . Ik zal dan terugvliegen met dr Frank.
Dr. Robert onze orthopeed komt hopelijk terug na afstuderen in april. Is daarom nu terug naar Oeganda.
Maar voor de rest blijft het aan tobben. Wel een dokter, geen dokter. Nu een dokter interne in huis en 2 PA-ers. Daar moeten we het mee doen dus. Roeien met de riemen die we hebben. Hoop dat het eens verandert en dat ook hier gewoon alles in huis is.
We’ll pray for that.
En de dagen gaan voorbij zonder dat jet het weet. Zo lijkt het tenminste.
Ben weer aan het werk na mijn schoolreisje.
Het is niet zo druk op de kinderafdeling. De kinderen met de brandwonden zijn er nog steeds. Is altijd een kwestie van lange duur. De verbandwissels blijven een marteling en ik ontloop deze. Je kunt het niet uitleggen en het moet toch gebeuren. Ze gaan vooruit. Heb de fysio erbij gehaald, om contracturen te voorkomen, voor zover het littekenweefsel al geen probleem vormt. Deze kleintjes gaan hier een leven lang last van hebben. Weet niet of ze hier veel aan plastische chirurgie doen.
Wel zijn we nu alert op meningitis, hersenvliesontsteking. Het is eigenlijk te vroeg in het jaar( normaal pas in april), maar we hebben 2 cases gehad op de middelbare school in Ko, een dorpje hier vlakbij. 2 studenten overleden. Dit wordt dan gemeld aan het district en het balletje gaat rollen. We proberen de kids op school te houden om besmetting te voorkomen. Elke dag worden er check-ups gedaan onder de studenten. De overleden kids, waren niet verzekerd. Weet dat hier een ziektekostenverzekering voor studenten 15 cedi is per jaar ( € 4 ). Het doet pijn in je hart als je dat hoort. Dus ze hebben met hun klachten te lang gewacht en gedacht dat het malaria was. Uiteindelijk te laat dus. Dus er wordt veel aan info gegeven via allerlei media, zoals de radio en na de mis op zondag in de kerk. De dokter legt duidelijk uit , wat de symptomen zijn ,wat om het te voorkomen en vooral op tijd naar het ziekenhuis te gaan. Een kuur met antibiotica redt levens.
Het schoolhoofd heeft alle verzekeringen die verlopen waren vernieuwd en voor de niet verzekerde deze nu betaald. We zijn inmiddels 2 weken verder en het lijkt dat het onder controle is. Gelukkig.
Deze week zijn er weer orthopeden in huis, dus er wordt weer flink gepuzzeld om alles aan elkaar te schroeven etc. Een NL orthopeed , die samen met een Ghanees 2 x per jaar naar Nandom komt.
Hebben elkaar gisteren gesproken. Wel grappig, dat ik al vrienden ben met dr . Prosper op FB en nu elkaar werkelijk ontmoeten. Frank uit Nederland had ik ook nog niet eerder ontmoet, alleen gesproken via mail. Dus in December komen ze weer terug . Ik zal dan terugvliegen met dr Frank.
Dr. Robert onze orthopeed komt hopelijk terug na afstuderen in april. Is daarom nu terug naar Oeganda.
Maar voor de rest blijft het aan tobben. Wel een dokter, geen dokter. Nu een dokter interne in huis en 2 PA-ers. Daar moeten we het mee doen dus. Roeien met de riemen die we hebben. Hoop dat het eens verandert en dat ook hier gewoon alles in huis is.
We’ll pray for that.
-
25 Februari 2015 - 08:30
Nancy:
Hoi Carmen,
Wat gaat de tijd snel voorbij.. Je bent alweer 2 maanden in Ghana. Maar zo te lezen heb je het er goed naar je zin! Onvoorstelbaar dat een verzekering maar €4 kost maar ze dat al niet kunnen betalen.. En wij maar klagen dat we zoveel premie moeten betalen, maar dat staat niet eens in verhouding als je jou verhaal leest..
Groetjes en blijf vooral genieten daar!!
Liefs Nancy -
25 Februari 2015 - 10:04
Liesbeth Uit Breda Oftewel Nana :
Hee Lieve schat, wat vliegt de tijd ,alweer 7 weken in het warme/mooie Ghana. Druk zie ik en soms ook met lege handen staan. Akelig gevoel is dat , is zo herkenbaar. Hoe met Allissan?? Ben je nog aan cape Cost geweest met hem? Hoe ging het daarzo ??
Ik ben nu 3 weken thuis, maar met het hoofd nog in Uganda hoor. Weer veel meegemaakt ,zeker als je de achtergronden van de kinderen hoort, schrijnenede verhalen. zal ik maar zwijgen. Ook medicijn mannen hierzo, en hekserij, dan weet jij het wel. Ik mis de kinderen erg, collega,s het weer , en al de mensen op straat. heerlijk altijd buiten. Leuke contacten ,al waren ze soms maar kort. Dat spontane is hier ver te zoeken hee. Het sociale ook. Deuren voor en achter dicht, glasgordijnen dicht, zo.........................niemand die je ziet, Brrrrrrrrrrrr. ha ha
Overgang dus groot. Zou terug willen maar .................................zij het niet de organisatie. Lang verhaal . Mensen met het hart ,zeer zeker op de goede plaats , Maar goed. Ghana is een ander verhaal. Een jonge vrouw van de kinderopvang is ook terug gegaan in dec. Jan (dus niet van weeshuis) dat is nog steeds gesloten. OOk zij heeft gelukkig veel gezien, en mij eindelijk serieus genomen . Afrika blijft Afrika hee. Maar als je eenmaal die allergie hebt ,dan is het moeilijk om er van af te komen. Nou meid, ik wens jou weer veel positiviteit met jouw werk,en succes met alles. Houwe contact xxx liesbeth -
25 Februari 2015 - 18:39
Suus:
schattie,
gewittut, orthopeed leverbaar, incl bijbehorende bestekzuster!
x -
25 Februari 2015 - 18:45
Anouk:
Heej Carmen, wat een verhalen weer zeg! Kan me voorstellen dat je die verbandwissels ontwijkt, pfff die kids dat lijkt me toch nog steeds vreselijk. Respect dat je daar tegen kan en mee om kan gaan! En wat gaat de tijd snel, bijna maart weer. Krijgen we hier ook weer een beetje zon ;)
2 PA-ers daar lees ik, wat leuk, dat biedt nog opties :)
Veel succes met je verdere avonturen, ik kijk uit naar de volgende verhalen xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
