Niets is te plannen
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
05 November 2013 | Ghana, Nandom
Niets is te plannen.
Vandaag , dinsdag, was een geplande rustige dag. Begon vroeg op de ward, waar nauwelijks iets te doen was. En gezien de 4 nurses in opleiding er ook waren ,kon ik om 9 uur weg. Had de planning de was te doen, die ik voor mijn werk al in het water had gezet. Maar niets van dit alles. Liep langs de administratie om even een praatje te maken en daarna even op de ok kijken. Er waren 2 geplande sectio’s, dus altijd iets te zien. Maar bij binnenkomst zie ik een klein jongetje liggen in de voorruimte, waar ze wondcontroles doen , de besnijdenissen, gipsen , de kleine wonden hechten etc. Een groot verband om zijn hoofd en zie nog een flinke snee onder zijn neus met een los neusvleugeltje. Het jongetje, 5 jaar, blijkt door een man te zijn aangevallen met een kapmes. Zo maar uit het niets. Door zijn vader snel naar het ziekenhuis gebracht. Hoop maar dat de dader, opgepakt is, maar dat is niet duidelijk. Er is gezien de drukte van de 2 sectio’s geen tijd om aandacht te besteden aan het manneke. Ik ontferm me over hem en zie dat de wonden flink doorbloeden. Een ok-assistent helpt me met het opnieuw verbinden. Het ziet er verschrikkelijk uit, 2 grote wonden op zijn kin en nog eentje op zijn achterhoofd. Ook zijn hand ,waar hij mee geprobeerd heeft zich te beschermen heeft snijwonden. Alles weer netjes ingepakt en wachten tot er tijd voor hem is. De 2 keizersnede gaan qua tijd voorspoedig, maar het kindje van nummer 2 doet het slecht, wordt gereanimeerd en gaat uiteindelijk naar de afdeling. Maar heeft het niet gered. Lian heeft de beide ok’s meegekeken en geassisteerd bij de reanimatie. Hierna mogen we naar ok. De intubatie gaat gezien de bloederige omgeving niet van een leien dakje, maar het komt goed. Dan blijkt dat naast de wond ook zijn onderkaak gespleten is. Hij wordt gerepareerd en dan de wonden zo maken dat het allemaal weer mooi wordt. Het is tenslotte zijn gezicht. Hij verliest 2 tanden, maar goed ,dat is niets vergeleken met de rest. Vervelend genoeg wordt de jongen niet wakker uit de narcose. Alles wordt uit de kast gehaald en het neemt ruim een uur in beslag om hem wakker te krijgen. Waarschijnlijk heeft hij tgv de intubatie een zwelling van luchtpijp. Maar naar de ward, waar hij goed in de gaten gehouden kan worden, aan de zuurstof. Ik ga even eten en ga dan ook naar de ward. Bij binnenkomst tref ik een benauwd manneke aan, vreselijk onrustig. Zie dat dit niet goed gaat en bel Michael de anesthesist en Mattias , de chirurg. Hij lijkt ons te ontglippen en we reanimeren hem. Gelukkig hij is weer terug. Na een uurtje wordt hij onrustig, trekt alles wat hem in de weg zit eraf. Maar begint ook te praten tegen zijn vader en oma. Ik ben blij. Hij heeft hoofdpijn ,logisch en krijgt pijnstilling. Beter zou zijn hem nog aan de zuurstof te leggen, maar het lukt niet. Om 20 uur draag ik de dienst over en ik hoop dat morgen er een manneke in bed zit wat weer een beetje lacht. We’ll pray for that. Dus een dag van onverwachte dingen en emotie. Moe ga ik naar huis, waar Lian heeft gekookt, gegeten en de afwas heeft gedaan. Dat is dan weer het voordeel van een drukke dag. Ik eet mijn prakkie op en strijk mijn jurken. Waarna ik op de bank plof en dit verhaal schrijf. Niet het meest vrolijke, maar dat is ook Ghana. En de was, die loopt niet weg, morgen is er weer een dag.
Warme groetjes x carmen
Vandaag , dinsdag, was een geplande rustige dag. Begon vroeg op de ward, waar nauwelijks iets te doen was. En gezien de 4 nurses in opleiding er ook waren ,kon ik om 9 uur weg. Had de planning de was te doen, die ik voor mijn werk al in het water had gezet. Maar niets van dit alles. Liep langs de administratie om even een praatje te maken en daarna even op de ok kijken. Er waren 2 geplande sectio’s, dus altijd iets te zien. Maar bij binnenkomst zie ik een klein jongetje liggen in de voorruimte, waar ze wondcontroles doen , de besnijdenissen, gipsen , de kleine wonden hechten etc. Een groot verband om zijn hoofd en zie nog een flinke snee onder zijn neus met een los neusvleugeltje. Het jongetje, 5 jaar, blijkt door een man te zijn aangevallen met een kapmes. Zo maar uit het niets. Door zijn vader snel naar het ziekenhuis gebracht. Hoop maar dat de dader, opgepakt is, maar dat is niet duidelijk. Er is gezien de drukte van de 2 sectio’s geen tijd om aandacht te besteden aan het manneke. Ik ontferm me over hem en zie dat de wonden flink doorbloeden. Een ok-assistent helpt me met het opnieuw verbinden. Het ziet er verschrikkelijk uit, 2 grote wonden op zijn kin en nog eentje op zijn achterhoofd. Ook zijn hand ,waar hij mee geprobeerd heeft zich te beschermen heeft snijwonden. Alles weer netjes ingepakt en wachten tot er tijd voor hem is. De 2 keizersnede gaan qua tijd voorspoedig, maar het kindje van nummer 2 doet het slecht, wordt gereanimeerd en gaat uiteindelijk naar de afdeling. Maar heeft het niet gered. Lian heeft de beide ok’s meegekeken en geassisteerd bij de reanimatie. Hierna mogen we naar ok. De intubatie gaat gezien de bloederige omgeving niet van een leien dakje, maar het komt goed. Dan blijkt dat naast de wond ook zijn onderkaak gespleten is. Hij wordt gerepareerd en dan de wonden zo maken dat het allemaal weer mooi wordt. Het is tenslotte zijn gezicht. Hij verliest 2 tanden, maar goed ,dat is niets vergeleken met de rest. Vervelend genoeg wordt de jongen niet wakker uit de narcose. Alles wordt uit de kast gehaald en het neemt ruim een uur in beslag om hem wakker te krijgen. Waarschijnlijk heeft hij tgv de intubatie een zwelling van luchtpijp. Maar naar de ward, waar hij goed in de gaten gehouden kan worden, aan de zuurstof. Ik ga even eten en ga dan ook naar de ward. Bij binnenkomst tref ik een benauwd manneke aan, vreselijk onrustig. Zie dat dit niet goed gaat en bel Michael de anesthesist en Mattias , de chirurg. Hij lijkt ons te ontglippen en we reanimeren hem. Gelukkig hij is weer terug. Na een uurtje wordt hij onrustig, trekt alles wat hem in de weg zit eraf. Maar begint ook te praten tegen zijn vader en oma. Ik ben blij. Hij heeft hoofdpijn ,logisch en krijgt pijnstilling. Beter zou zijn hem nog aan de zuurstof te leggen, maar het lukt niet. Om 20 uur draag ik de dienst over en ik hoop dat morgen er een manneke in bed zit wat weer een beetje lacht. We’ll pray for that. Dus een dag van onverwachte dingen en emotie. Moe ga ik naar huis, waar Lian heeft gekookt, gegeten en de afwas heeft gedaan. Dat is dan weer het voordeel van een drukke dag. Ik eet mijn prakkie op en strijk mijn jurken. Waarna ik op de bank plof en dit verhaal schrijf. Niet het meest vrolijke, maar dat is ook Ghana. En de was, die loopt niet weg, morgen is er weer een dag.
Warme groetjes x carmen
-
05 November 2013 - 23:11
EJ:
Pfffff.......normaal lees ik de verslagen oppervlakkig, vluchtig, er over heen...maar bij deze bleef ik hangen.....je bent goed bezig! X -
06 November 2013 - 08:54
Helen :
Pfff wat een heftig verhaal mam. Zo zie je maar weer, in Ghana weet je nooit hoe een dag loopt.
Hopelijk komt het jongetje er snel boven op!
dikke kus -
06 November 2013 - 09:34
Vivianne:
Wat leuk om dit verhaal te lezen.
Wat een drukke dag.
Hopelijk komt het goed met het jongetje.
Groetjes Vivianne -
06 November 2013 - 13:37
Irma:
Goed bezig moes! Adequaat gehandeld.
Hopelijk komt dat manneke er weer bovenop.
xxx
-
06 November 2013 - 15:34
Ellen:
Pfffffffff het was me een dagje en voor mij een verhaaltje wel zeg! Gelukkig is zuster carmen in de buurt, en weet waar ze mee bezig is! Xxxx liefs Ellen -
06 November 2013 - 17:48
Wilfried:
Zo zusje, ff ongepland druk dagje, maakt het ook weer spannend. Wel heftig. We lezen wel hoe het met het menneke afloopt, en wij mopperen als we niet snel geholpen worden op de eerste hulp. Maar hoer alles oke in d'anvers. Geniet nog lekker daar.
gr
wilfried -
06 November 2013 - 21:24
Suzanne:
Pffff, wat een verhaal zeg, lees het met een brok in mijn keel...
Wat hebben jij en het medische team daar zich weer ingezet zeg!
Laat je in je volgend bericht nog weten hoe het met het kleine mannetje gaat?
Liefs! -
06 November 2013 - 21:37
Inge:
Jeetje, wat een dag zeg. Hopelijk loopt het goed af met het manneke. X -
07 November 2013 - 12:04
Jeanette:
jeetje Carmen, dat hakt er wel in zeg.
hou je goed. groetjes -
09 November 2013 - 19:28
Marjan:
wow....heftig hoor. hoop dat het manneke er bovenop komt en toch in de loop der tijd weer kan lachen....fijn dat oma er is!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
