iets kleins wordt iets groots

Iets kleins wordt een hot item.

Mijn laatste vrije dag weer na mijn nacht. Vandaag is Marieke, een collega van het Elisabethzkh, aan gekomen. Ze werkt op de longafdeling en is via mijn nicht Patricia in contact gekomen met mij. Ze zal hier werken en Ghana gaan zien. Ze gaat 2 dec weer terug. Ze kwam laat aan , omdat de bus er mee op hield. Maar goed veilig gearriveerd.NA een boterhammetje, een cup a soup, neemt ze een douche en ploft op de bank. Lieke en Riet zijn er om te kletsen. Jerry gaat naar WA om het een en ander te regelen.
Ik even naar Dan. Mijn fiets met lekke band staat op het bureau . Even zien hoe we dat doen.
We besluiten nog een biertje te drinken en rijden langs Mavis , die net aan haar nachtdienst begint ( van 16 -6 uur). Er is een begrafenis naast de brandweerkazerne.
We willen weg gaan als er een man , bij de begrafenis, ons roept. Dan heeft geen zin en wil niet gaan tot de plaatsvervanger van de chief , die een tafeltje naast hen zit, ons vraagt te komen. Dus wij er heen , groeten de “chief” , maken een praatje. De man die ons in eerste instantie riep, vraagt weer de aandacht. Wat blijkt , een tijdje terug is deze gearresteerd, door Joe , collega van Dan en uiteindelijk door Dan vrijgepleit. Het verhaal in een notendop even.
Dan legt dit ook zo uit aan de “chief”. Dan praat altijd duidelijk en heeft een harde stem. Dit trekt de aandacht van 2 mannen om de hoek. Zij komen op hoge poten naar ons toe en wijzen Dan op zijn gedrag. Dat dit niet gepast is om op de funeralground zo hard te praten. Ze zijn niet voor reden vatbaar en 1 van hen geeft Dan een duw en een klap in zijn nek met de opmerking dat hij de volgende keer hem wel zal aanpakken. Dat is nu net wat je niet moet doen , niet bij hem maar ook niet bij een ander. Assault is dan de aanklacht. Maar drank speelt een grote rol bij een begrafenis.
De ‘chief” onderneemt niets om het geheel te sussen. Hij heeft misschien ook al wel een biertje te veel op.
Dan belt zijn collega’s van het politiebureau om de man te arresteren. Zo gaat dit hier nu eenmaal.
Het is olie op het vuur en het geheel escaleert compleet. Tijdens de arrestatie keert een deel van de mensen zich tegen de politie. Dan heeft de man ook “geslapt”. Maar goed de way hoe deze mensen ontploffen is werkelijk outrages. De politie wordt omringd door de menigte en kunnen gelukkig de brandweerkazerne bereiken, waar ik op een afstand de boel overzie. Iedereen maakt zijn eigen verhaal en volgt de kudde als kippen zonder kop. Ik zie een man een tak van een boom breken .
Achteraf hoor ik dat Dan is geslagen. Dus dat is weer een probleem erbij.
Een geschreeuw, geduw en getrek. Ook de vrouwen bemoeien zich er mee, net zo dronken als de mannen. Ze komen dichterbij en ik ben er klaar mee, loop naar voren , maak me breed ( moeilijk nu ik zo mager ben , maar toch ) en ga voor ze staan . Leg hen uit dat het beter is voor de nabestaanden van de overledenen zich terug naar de funeral te begeven. Maar het maakt geen indruk. Ze roepen van alles naar deze Nasapla, maar ze wagen het niet mij ook maar met 1 vinger aan te raken. Zo veel besef hebben ze dan nog wel. Want dat gaat ze echt problemen geven.
Maar het sust niet en we gaan naar binnen bij de kazerne en doen de deuren dicht. Ook de mannen van de brandweer zijn deel geworden van de hectiek. We sussen Mavis, want die is furieus . Begrijpelijk, als het om je eigen man gaat.
Ik haal de auto om weg te gaan , maar hoor dat ze de auto willen bekogelen, dus dan maar niet .
Dan willen ze toch dat Dan naar de “chief” komt , die nog geen stap heeft verzet, geen vin heeft verroerd , om te onderhandelen of de boel tot orde te manen. Ik denk dat ze Dan vragen zijn verontschuldigingen te maken. Hij wil niet maar gaat toch. Uit respect voor deze man. Maar voor dat er ook maar iets kan gezegd worden slaat er weer een deel van de menigte op tilt en willen hem aanvallen. DE “chief” doet helemaal niks. Dus terug naar de kazerne.
Na een hoop gedoe, gepraat, gekibbel en mensen die de boel willen sussen, vertrekt Dan met zijn collega via de achterkant , zonder auto, naar het politiebureau . Even later doe ik hetzelfde.
Laat ze maar eerst afkoelen en hopen dat morgen de helft vergeten is wat ze gedaan hebben met hun dronken hoofd.
Dan en ik praten bij , want ik was niet op de plaats waar hij de man wilde arresteren. Hij geeft toe dat hij de man in kwestie een tik heeft gegeven. Maar het grootste verwijt gaat naar de chief , die zijn macht niet heeft gebruikt om iedereen tot de orde te roepen. En daar wel een mogelijkheid ( 2 x) voor heeft gehad. Het loopt allemaal weer met een sisser af en morgen kunnen we allemaal weer gewoon over straat.
Even later komen op het politiebureau 4 mannen hun beklag doen over het voorval. Dan praat met hen . Ze willen zich ook verontschuldigen voor het gehele gebeuren. Maar ook smeken geen stappen te ondernemen naar de groep.
Morgen wordt de man , die geslagen heeft, opgepakt. Degene die de aanleiding was van alles laten ze gaan. Misschien ook beter omdat deze ook een tik heeft gekregen. En het is ook onmogelijk uit een groep van zo’n 100 mensen de schuldigen aan te wijzen.
En ze weten ook wel dat als ze aangehouden worden voor bv helmcontrole en deze niet hebben , hun motor op het bureau wordt geparkeerd. En als ze daar moeilijk over doen , zo’n zaak naar de rechter gaat. Dus het wordt oppassen geblazen.
Het is inmiddels 20.30 uur en we halen de auto op en gaan naar Dan’s huis, waar zoon Godluck alleen thuis is. Hij is gedoucht en is bezig met zijn huiswerk. Heeft net als wij nog niet gegeten. Dan kookt rijst en er is nog stew. We eten samen en daarna brengt hij mij naar huis, waar ik het thuisfront al geïnformeerd heb over een klein probleempje op een begrafenis.
Ik vertel mijn story en zij gaan slapen. Ik heb nog te veel adrenaline om te gaan slapen en schrijf dus eerst mijn verhaal.
Ghana blijft een uitdaging.