de laatste dagen in Nandom

De laatste dagen in Ghana.

Dus zaterdag naar de nieuwjaarsborrel, een officiële gelegenheid met veel genodigde gasten, chiefs, afgevaardigde van het district gezondheidszorg, de dokter, de directeur etc. Iedereen doet zijn zegje en spreekt zijn wensen uit voor het komende jaar , maar bedankt ook het personeel van het ziekenhuis voor hun inzet van het afgelopen jaar. Er is muziek ,dans, eten en drinken. Als nasaala woman ,val ik dus weer op, maar ik ben het gewend. Ik dans en geniet. Na alle praatjes, mag iedereen een die dat wil een nieuwjaarswens uitspreken. Faruk is de man , die het geheel aan elkaar praat en vraagt of ik ook een praatje wil doen. Ik denk dat dat wel gaat lukken. Hij introduceert me, een beetje nerveus neem ik de microfoon over. Ik vertel hen ,dat ze mij inmiddels wel kennen, maar dat ik elk jaar hun zal blijven lastig vallen, Ik maak een grapje en wens iedereen het allerbeste.No goodbye, but see you soon. Heb het er goed afgebracht, gelukkig. Daarna dansen . En zie nog even de vrienden , die dachten dat ik al vertrokken was, surprise!! Heb voor zondagmorgen de auto inclusief driver Francis, van het ziekenhuis geregeld, om me naar Wa te brengen. Ik mag Francis graag, heb alle restjes aan jam, boter, pindakaas etc, voor hem bewaard. Hij is verslaafd aan spelletje solitaire op de computer en vindt het niet leuk als ik meer win dan hij. Maar goed hij kan het strakjes ook met kaarten spelen.
Zaterdagavond na een spelletje op de computer ,naar bed om zondagmorgen dan echt te vertrekken. Ga om 7 uur eerst naar de kerk , ontbijt daarna en dweil nog even het huis. Klokslag 10 uur staat Francis voor de deur!! Breng de sleutels naar sister Juliana en we gaan. WE passeren chiefs palace en ik spring even uit de auto, om hem gedag te zeggen met een dikke kus. Ik beloof hem kaas te sturen met de post. Heeft een lekker snackje bij zijn wijntje. Francis is wat stilletjes, zie dat er iets is, maar alles is goed . Ik zie dat het naders is , en uiteindelijk vertelt hij dat Helena, zijn dochtertje , al een paar dagen ziek is. Ze heeft heel de nacht niet geslapen, dus papa ook niet. Is er al mee naar het ziekenhuis geweest en ze krijgt medicijnen. We rijden langs om deze te brengen. Idd een ziek meisje en zie ook dat ze bloedarmoede heeft. Dus morgen even bloed laten prikken. Met kids moet je niet te lang wachten. Ze slaapt al weer voor we vertrekken. Zijn vrouw heeft voor mij mooie cloth geweeft of is het geweven. Maakt niet uit mooi dus. In Wa gaan we eerst eten en daarna brengen we een bezoekje aan zijn moeder. Leuk om haar te ontmoeten, na alle verhalen die hij heeft verteld. En zo vliegt de tijd en ga ik naar het station, zeg Francis goodbye, om rond de klok van 17 uur naar Kumasi te rijden. Het begin van mijn laatste dagen in Ghana. Genieten met Alhassan en dan donderdag vliegen, vrijdag thuis. Met het verlangen weer terug te gaan, maar eerst mijn pa opzoeken !! Nu geen smoesjes meer verzinnen om langer te mogen blijven , wat ik de weken er voor heb gedaan. Lachend met Bertrand, welke het beste zou zijn. Een verkeerde datum in mijn paspoort of de dochter van de chief, die op de airport werkt iets influisteren , maar de leukste was toch wel het gips. Ik zou mijn been van lies tot teen in laten gipsen en dan melden dat je daar niet mee in een trotro of vliegtuig kunt. We zouden foto’s maken op verschillende locaties met verschillende kleren en dat allemaal op dezelfde dag. Na een dagje het gips er af en ik weer heerlijk aan het werk. Maar we mogen niet spotten met onze gezondheid dus , deze viel ook af. En nu wil ik gewoon naar huis.
Tot vrijdag
xxx