we pakken de draad weer op 2-12-2016

We pakken de draad weer op.

Vorig weekend weer in Nandom aangekomen. Samen met Riet. Zij zal 4 weken blijven. Ook vorig jaar 4 weken hier geweest. Ze geniet van alles om haar heen, de mooie natuur, alle beesten groot en klein, de kinderen, van Ghana dus.
Ik ben deze week ook weer aan het werk gegaan. De afdeling is er nog zullen we maar denken.
Het was niet druk, maar dat heeft zo zijn redenen. Het was Kakube festival afgelopen weekend en dan kun je niet ziek zijn. Een heel weekend feesten met dans en een drankje, wat wil je nog meer.;-)
Nu vrijdag en de afdeling is volgestroomd. Een paar patiënten van voor mijn vertrek zijn er nog.
Hypolite met een necrotische wond op de voet. Diabetes dus. Nu gediagnostiseerd ,maar het gaat hem zijn voet kosten. Maandag zal hij een onderbeenamputatie krijgen. Voor hem geen verrassing, hij ziet zijn voet met de dag achteruit gaan. Van een klein plekje tot een hele hiel en voorvoet. Het zal hem verlossen van de pijn, die hem nu tart. Zijn vrouw is verdrietig ,maar begrijpt dat er geen andere opties zijn om het leven van haar man te redden. Suikers nu met medicatie onder controle.
Ik praat regelmatig met hem en zijn vrouw, zij spreken goed engels en dat maakt het voor mij makkelijker. Ze schuiven mij als ‘blanke’ zuster toch wat meer aanzien in de schoenen en hechten waarde aan mijn mening. Ik doe alleen mijn werk, denk ik maar.
En zo ie er weer een week voorbij.
Julius is na zijn diploma uitreiking ook in huis. Zo jammer dat ik dat heb moeten missen. Ook hij was blij en verdrietig tegelijk. Verdrietig omdat ik mijn vader moest begraven en zo blij dat hij nu afgestudeerd is. Een stap naar de volgende uitdaging.
Hij was de beste van allen en dus hoop ik dat hij scholarship krijgt om in Nederland te studeren. Epidemiologie op Erasmusuniversiteit in Rotterdam, 2 jaar. Geduldig wachten we tot januari, februari, want dan wordt het bekend gemaakt. Hij , mijn Ghana-zoon, verdient het als geen ander.
Vandaag toch ook nog even bloed gegeven. Loop langs de kinderafdeling en hoor van Juvenile dat Vera, bijna 2 jaar , uit zijn dorp, bloedarmoede heeft ,maar dat er geen bloed op voorraad is. Ze heeft O neg en dat is hier ook niet alledaags. Dus ik bied me aan. Ben gewend aan de omgeving nu en voel me prima, dus waarom niet. Zo’n klein poppetje met malaria, kun je niet in de steek laten. Wetende dat dat beetje bloed haar snel zal doen opknappen. Zo hupsakee met Julius ( werkt nu op CW ) naar het lab. Binnen een uur ligt de kleine Vera aan haar transfusie. Ze krijgt 200 ml, dus de andere helft is nog in voorraad en zeker weten dat daar een ander weer mee geholpen wordt .Een beetje raar ook, dat mijn bloed nog warm zo haar aderen binnen stroomt. Morgen even zien hoe het gaat.
Nu een weekend vrij dus ik rust wel uit. Geen zorgen daar, HB van 13.1. En ik heb me verwend met een heerlijke lunch met een gebakken eitje en een kopje champignonsoep. Er is nog kaas , dus dat gaat er met een boterham lekker in.
Even boodschappen doen in het dorp voor het avondeten.
Nu beentjes omhoog en take it easy. Morgen weer een dag.