helen en peter

Weekje met Helen en Peter.
Het is weer zaterdag en heb Helen en Peter afgezet in town om nar Wa te gaan. Vorige week zaterdag zijn ze aangekomen in Nandom en de tijd vliegt. Ze gaan nu 2 weken reizen door Ghana.
Ze hadden wat tegenslag gehad met de heenreis. Door vertraging in Nederland de vlucht in Londen naar Accra gemist. Ze zijn toen via Cairo met een lange tussenstop naar Accra gevlogen. Voor hun reis naar mij heeft dat geen invloed gehad. Ze hebben die vrijdag met Julius en Justin doorgebracht. Zij hebben ze om 20 uur op de bus naar Nandom gezet. Om 11 uur zaterdagochtend werden ze voor de ingang van het ziekenhuis gedropt. Moe natuurlijk van zo’n lange reis, maar blij elkaar te zien.
Had hun slaapkamer en bed al in orde, dus eerst maar eens lekker slapen.
We hebben een week gehad van oude vrienden ontmoeten, biertje drinken, ziekenhuis bezoeken , wandelen naar town en natuurlijk de chief. Voor beide wennen aan de warmte. En gezien de vele malen van light-of soms wel een beetje afzien. Een paar nachten geen stroom , is ook geen airco en dus warm.
Helen heeft haar verjaardag woensdag hier gevierd. Ik had een cadeautje gekocht in Wa, want zonder cadeau geen verjaardag. Daarnaast had ik in Wa een verjaardagstaart besteld. Een big surprise. Eentje met rose glazuur en haar naam erop. Jerry heeft hem woensdagmorgen meegebracht. Hij was lekker, de cake niet te zoet, maar de glazuur dubbel. We hadden vrienden uitgenodigd, bier en fris gehaald , meet-pies besteld en gevulde eitjes gemaakt. Helaas geen chips en zoutjes, waar Peter zo’n zin in had. Gelukkig wel pinda’s. Bertje was er met muziek en zo kon er ook worden gedanst. Wel een uurtje geen stroom gehad, maar uiteindelijk is de generator van het ziekenhuis aan gegaan. Al met al een geslaagde verjaardag.
Veel gewandeld op en neer naar town. Maar ook lifts gehad van verschillende passerende auto’s motobikes. Moet zeggen dat we daar ook wel blij mee waren , gezien de warmte.
Peter heeft zich nog in kunnen zetten tijdens de volleybaltraining. En heeft zo zijn sport deze week toch gehad. Zijn voetbalteam moet hem tenslotte 3 weken missen. De volley start om 16.30 uur, dus dan is het heetst van de dag voorbij. Ze spelen tot het schemer wordt, 18.30 uur. En dan hebben we een half uurtje om net voor het donker thuis te komen.
Lekker koken en genieten van een rustige avond.
De chief heeft ons deze week verwend met 2 x een parelhoender. Dus aan vlees geen gebrek . Maar ook elke ochtend een uitgebreid ontbijt met een gekookt eitje , geroosterde boterhammetje met kaas of jam ( de oven doet het !), een kopje thee. En wat geniet ik van de kaas. Dat is misschien nog wel lekkerder dan de taart. De chief heeft ook zijn stuk gehad en ik heb nog een kilo in de koelkast. Nu kan ik mezelf elke zondag trakteren op een tosti. En wacht ik tot juli als de andere kids komen , die hoop ik weer wat meebrengen.
Heb bloem gekocht en pannenkoeken gebakken. Heerlijk met suiker.
Dus jullie zien een weekje van verwennerijen voor mij en voor de kids.
En dan is het weer zaterdag en is het tijd om afscheid te nemen. Ik heb ( als white wife van )met mijn chief geregeld, dat de driver met de auto ons oppikt en in town afzet. Het wordt anders zo’n gesjouw met de back-packs. We zeggen hem nog goedendag, maken een paar foto’s met zijn allen en gaan.
Koop de kaartjes en wachten tot de trotro vol is. Wat een geluk, binnen 10 minuten vertrekt deze en zwaai ik ze uit. We zullen elkaar weer in december zien. En ik bedenk me nu dat dat idd nog lang is. Ik zal ze missen en ben blij met mijn whatsapp , mail en telefoon.
Ik wandel naar huis en wordt halverwege opgepikt door Bruno, mijn opticien uit het ziekenhuis.
Thuis neem ik een lekkere tosti en wacht tot er weer stroom is. Ik lees een boek en val in slaap.
Vanaf morgen weer het gewone dagelijkse leven hier en mandag weer aan de slag op de afdeling.