Laatste dag
Door: carmenghana
Blijf op de hoogte en volg carmen
05 December 2011 | Ghana, Nandom
Hallo beste lezers!
Mijn aller laatste verhaal over mijn beleving, als verloskundige, hier in Ghana. Pieter komt morgen aan in Nandom, dus dan wordt het tijd om te reizen:). Wat ook heel erg leuk en spannend is! Vooral omdat we alles zelf met de auto gaan doen. Natuurlijk hebben we Jerry bij ons die de wegen en taal kent, dus dat gaat helemaal goed komen.
Het is onvoorstelbaar hoe snel de tijd is gegaan. Ik kan de eerste dag op de ‘labour-ward’ nog goed herinneren, beetje onzeker, kat uit de boom kijken, in shock van de grote verschillen, nog niets wetend van deze cultuur, etc. Lijkt alsof het gisteren was. Maar we zijn meer dan 2 maanden verder en ik ben veranderd in een zelfverzekerde vroedvrouw :). Het werk als verloskundige is zo ontzettend leuk, dat ik sta te springen om in Nederland aan de slag te gaan. Ik ben er nu 100% zeker van dat ik de juiste keuze heb gemaakt, 4 jaar geleden. Tijdens deze trip al druk bezig geweest met sollicitatiebrieven en een aantal positieve berichten op terug gehad. Erg fijn gevoel dat ze me serieus nemen. Dus hopen dat mijn gesprekken goed gaan verlopen! Maar dat is voor later, als ik weer terug in NL ben.
Nu over mijn laatste week in het ziekenhuis. In Nandom zoals gewoonlijk niet heel erg veel gedaan, op verloskundig gebied. Daarom woensdag al vertrokken naar Wa. Ook om onze visa te verlengen en iets voor Jerry af te geven aan een studiegenoot. Wat kunnen Ghanese, die denken dat ze ‘macht’ hebben, ontzettend lastig zijn. Kom ik bij de migratiedienst aan, moeten ze de brief van Nandom Hospital hebben anders willen ze de visa niet verlengen. Ik dacht: ‘dat heb ik weer, ik had het kunnen weten, niets gaat zoals het gaat in Ghana!’. Gelukkig door extreem beleefd te zijn, lief te lachen, heel aandachtig te luisteren en veel interesse te tonen, ben ik naar buiten gelopen met 3 verlengde visa en 120 Ghanese cedi’s armer…maar pffff gelukkig een meevaller! Donderdag ’s ochtends gestart en tot maandag ochtend kei hard gewerkt op de verloskamers in Wa!
Ik heb nu ook de nachtdiensten beleefd in Wa Hospital. Wat zijn deze vermoeiend zeg! Deze duren officieel 12 uur, maar wordt altijd minimaal 13 uur. Ze zijn namelijk niet altijd op tijd op het werk hier, een uur later kan toch ook? Verder ben ik waarschijnlijk de enige die kan zeggen dat het erg vermoeiend was, aangezien alle verloskundigen 3 nachten erg goed hebben kunnen slapen, omdat ik er was. Maar ik heb deze nachten, heerlijk zelfstandig kunnen werken. Zonder bemoeiallen en op mijn eigen manier. Dus de coaching en ondersteuning die ik heb geleerd, toepassen. Want uitleg geven over wat er staat te gebeuren, kennen ze hier niet. Het is bloeddruk meten, harttonen luisteren, vaginaal onderzoek en klaar. Als je nog geen 6 cm hebt, word je naar de ‘lying-in ward’ gestuurd om af te wachten, zonder uitleg. En anders laten ze je op je een verschrikkelijk NIET ergonomisch en hard verlosbed liggen, tot dat je zelf aangeeft te moeten persen. Om het half uur hartje van baby beluisteren, wat is dat??? Of de weeën checken……Ze weten allemaal hoe het volgens theorie moet, maar volgen deze niet echt op. Ze zijn wel strikt om, om de 4 uur vaginaal onderzoek te doen. Maar dan wel echt om de 4 uur en niet iets eerder als je denkt dat de vrouw wel erg snel gaat. Maar ik heb nu dus mijn eigen gang kunnen gaan en niet elke keer een verbaasde blik gekregen dat ik weer de harttonen ging luisteren. Wel daarom alle nachten druk in de weer geweest. Ze zeiden: ‘Marlieka (ja zo noemen ze mij, de R kunnen ze niet uitspreken) jij moet rusten, je hebt nog helemaal niet geslapen vannacht!’. Als ik weet dat er een vrouw op het verlosbed ligt, kan ik toch echt niet slapen hoor!
Als de vrouw dan daadwerkelijk ging bevallen, heeft de vroedvrouw er natuurlijk wel bijgestaan, voor het geval ik hulp nodig had. Ik vind het in Ghana nog steeds lastig om in te schatten wanneer er een knip gezet moet worden. Dit komt omdat er veel vrouwen hier besneden zijn. Niet de extreme vorm gelukkig. Maar toch, de huid is minder rekbaar door deze traditie. Verder hechten ze hier alleen maar de grote rupturen en de knip. Dus ook nog steeds niet makkelijk om dit alleen te doen, aangezien het dan geen simpel scheurtje is. Maar ach, wat heb ik ontzettend veel geleerd en gezien hier. Zo veel meer abnormaliteiten, die ik niet eerder tijdens mijn stages heb gezien. Zo veel zwangere vrouwen, zo veel bevallingen, zo veel baby’s. Het was een top ervaring!!!
Ik morgen aan de slag aan mijn aller laatste dag, als verloskundige. De prenatale screening en hopelijk nog een laatste bevalling!!
Liefsss,
Marieke
Mijn aller laatste verhaal over mijn beleving, als verloskundige, hier in Ghana. Pieter komt morgen aan in Nandom, dus dan wordt het tijd om te reizen:). Wat ook heel erg leuk en spannend is! Vooral omdat we alles zelf met de auto gaan doen. Natuurlijk hebben we Jerry bij ons die de wegen en taal kent, dus dat gaat helemaal goed komen.
Het is onvoorstelbaar hoe snel de tijd is gegaan. Ik kan de eerste dag op de ‘labour-ward’ nog goed herinneren, beetje onzeker, kat uit de boom kijken, in shock van de grote verschillen, nog niets wetend van deze cultuur, etc. Lijkt alsof het gisteren was. Maar we zijn meer dan 2 maanden verder en ik ben veranderd in een zelfverzekerde vroedvrouw :). Het werk als verloskundige is zo ontzettend leuk, dat ik sta te springen om in Nederland aan de slag te gaan. Ik ben er nu 100% zeker van dat ik de juiste keuze heb gemaakt, 4 jaar geleden. Tijdens deze trip al druk bezig geweest met sollicitatiebrieven en een aantal positieve berichten op terug gehad. Erg fijn gevoel dat ze me serieus nemen. Dus hopen dat mijn gesprekken goed gaan verlopen! Maar dat is voor later, als ik weer terug in NL ben.
Nu over mijn laatste week in het ziekenhuis. In Nandom zoals gewoonlijk niet heel erg veel gedaan, op verloskundig gebied. Daarom woensdag al vertrokken naar Wa. Ook om onze visa te verlengen en iets voor Jerry af te geven aan een studiegenoot. Wat kunnen Ghanese, die denken dat ze ‘macht’ hebben, ontzettend lastig zijn. Kom ik bij de migratiedienst aan, moeten ze de brief van Nandom Hospital hebben anders willen ze de visa niet verlengen. Ik dacht: ‘dat heb ik weer, ik had het kunnen weten, niets gaat zoals het gaat in Ghana!’. Gelukkig door extreem beleefd te zijn, lief te lachen, heel aandachtig te luisteren en veel interesse te tonen, ben ik naar buiten gelopen met 3 verlengde visa en 120 Ghanese cedi’s armer…maar pffff gelukkig een meevaller! Donderdag ’s ochtends gestart en tot maandag ochtend kei hard gewerkt op de verloskamers in Wa!
Ik heb nu ook de nachtdiensten beleefd in Wa Hospital. Wat zijn deze vermoeiend zeg! Deze duren officieel 12 uur, maar wordt altijd minimaal 13 uur. Ze zijn namelijk niet altijd op tijd op het werk hier, een uur later kan toch ook? Verder ben ik waarschijnlijk de enige die kan zeggen dat het erg vermoeiend was, aangezien alle verloskundigen 3 nachten erg goed hebben kunnen slapen, omdat ik er was. Maar ik heb deze nachten, heerlijk zelfstandig kunnen werken. Zonder bemoeiallen en op mijn eigen manier. Dus de coaching en ondersteuning die ik heb geleerd, toepassen. Want uitleg geven over wat er staat te gebeuren, kennen ze hier niet. Het is bloeddruk meten, harttonen luisteren, vaginaal onderzoek en klaar. Als je nog geen 6 cm hebt, word je naar de ‘lying-in ward’ gestuurd om af te wachten, zonder uitleg. En anders laten ze je op je een verschrikkelijk NIET ergonomisch en hard verlosbed liggen, tot dat je zelf aangeeft te moeten persen. Om het half uur hartje van baby beluisteren, wat is dat??? Of de weeën checken……Ze weten allemaal hoe het volgens theorie moet, maar volgen deze niet echt op. Ze zijn wel strikt om, om de 4 uur vaginaal onderzoek te doen. Maar dan wel echt om de 4 uur en niet iets eerder als je denkt dat de vrouw wel erg snel gaat. Maar ik heb nu dus mijn eigen gang kunnen gaan en niet elke keer een verbaasde blik gekregen dat ik weer de harttonen ging luisteren. Wel daarom alle nachten druk in de weer geweest. Ze zeiden: ‘Marlieka (ja zo noemen ze mij, de R kunnen ze niet uitspreken) jij moet rusten, je hebt nog helemaal niet geslapen vannacht!’. Als ik weet dat er een vrouw op het verlosbed ligt, kan ik toch echt niet slapen hoor!
Als de vrouw dan daadwerkelijk ging bevallen, heeft de vroedvrouw er natuurlijk wel bijgestaan, voor het geval ik hulp nodig had. Ik vind het in Ghana nog steeds lastig om in te schatten wanneer er een knip gezet moet worden. Dit komt omdat er veel vrouwen hier besneden zijn. Niet de extreme vorm gelukkig. Maar toch, de huid is minder rekbaar door deze traditie. Verder hechten ze hier alleen maar de grote rupturen en de knip. Dus ook nog steeds niet makkelijk om dit alleen te doen, aangezien het dan geen simpel scheurtje is. Maar ach, wat heb ik ontzettend veel geleerd en gezien hier. Zo veel meer abnormaliteiten, die ik niet eerder tijdens mijn stages heb gezien. Zo veel zwangere vrouwen, zo veel bevallingen, zo veel baby’s. Het was een top ervaring!!!
Ik morgen aan de slag aan mijn aller laatste dag, als verloskundige. De prenatale screening en hopelijk nog een laatste bevalling!!
Liefsss,
Marieke
-
05 December 2011 - 19:46
Jeanette:
Hallo Marieke,
Wat doe je toch goede dingen.
het ga je goed en geniet van je vakantie.
groeten aan Carmen en Helen. -
05 December 2011 - 19:55
Caro:
Prul, wat klinkt het toch allemaal spannend! Wat een avontuur zeg!!! Ik ben jaloers... Geniet nog van je laatste dagje, ik hoop dat je nog een (paar) prachtige bevalling krijgt :) X -
05 December 2011 - 21:58
Germaine:
Hoi Marieke wat leuk je verhaal te lezen en wat een ervaring!geweldig!
Pebe is onderweg en heeft er veel zin in.
We hebben sinterklaas gevierd en dat was erg gezellig ,maar we misten je wel hoor!
Verder wensen we jullie nog een heel fijne tijd de komende weken en geniet nog maar even van de warmte want nu stormt het hier met onweer en veel hagel, koninkje winter komt eraan
Liefs voor allemaal.
Van Germaine &Gijs -
06 December 2011 - 09:16
Marieke:
Hai marieke, ja als jonge meid al zoveel ervaring op doen is toch heel bijzonder he. je hebt heel wat te vertellen =,maar ook te verwerken strakjes. Nu genieten van je vrijheid en de prachtige natuur met zijn hele hebben en houwe. De groeten van karin van Hooijdonk,van de dreef in Breda. Zij gaat in febr, Naar nepal voor 5 maanden met haar zusje. Geniet ze nog en sterkte metb het verlaten van dit land strakjes. liefs ook voor mama en heleen. Houdoe hee. gr Liesbeth -
06 December 2011 - 09:38
Sanne:
Ooh Sket, wat een mooi verhaal weer! Jaloers hoor, wat een ervaringen! Vind het nog steeds zo knap en dapper.. en ook de verhalen en tekeningen van Helen zijn super, sta er echt van te kijken. Nou hup, snel rondreizen en dan mogen de boontjes wel weer naar Breda komen:) Xx -
06 December 2011 - 11:45
Hanneke:
Ja Marieke wat een ervaringen heb je opgedaan.
Maar vandaag komt het ventje aan. Geniet van de reis die je nu nog gaat maken.
Groetjes Hanneke -
06 December 2011 - 15:57
Eliesbeth:
Hallo Marieke, Carmen en Helen,
De laatste dag werken en dan vakantie. geniet met volle teugen van je rondreis en kijk goed uit met die auto. Klap banden komen daar toch nogal eens voor.
Jullie zijn wel een hele ervaring rijker geworden. Veel kindjes kunnen daar later vertellen dat ze met behulp van dat blanke meisje ter wereld zijn gekomen.
En voor Helen, die prachtige tekeningen zullen daar altijd aan jou blijven herinneren.
Groetjes en geniet, Eliesbeth Theo en de kids. -
06 December 2011 - 20:10
Marlies Verspeek:
Hey Marieke,
Wat leuk om je verhalen te lezen. Jammer dat ik je maandag niet nog even gezien heb om je een fijne vakantie te wensen. Moest met 1 van de kinderen langs een arts.
Bedankt dat je me het een en ander hebt geleerd over de Nederlandse verloskunde. Het was gezellig om met je samen te werken. Veel reis plezier en geniet van je laatste dagen in Ghana.
Groetjes Marlies -
07 December 2011 - 16:15
Janus:
Carmen, Helen en Marieke. Ja marieke dit is een ervaring die ze niet van je afnemen en je weet nooit waneer het eens te pas komt. Ja andere landen andere regels dus ook met de werktijden. Wat wel erg fijn is dat je roch de waardering hebt gekregen die je verdiend. Het is weer zo kerst en dan ben je weer thuis, maar eerst lekker genieten met je eigen ventje. Wat wordt je weer in de watten gelegd he, komt voor jou zomaar even naar ghana. Wel jammer voor jou helen jij moet nog een paar weekjes wachten en jij ook carmen. Trouwens hoe jij die school en het ziekenhuis van die mooie tekeningen hebt voorzien is een groot compliment waard. Je mag daar zeker heel trots op zijn. Als jullie hier terug zijn, zoek zeker maar een hele dikke jas op, want het is voor jullie zeker heel koud. groetjes janus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
