uitdaging van de week
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
25 Oktober 2017 | Ghana, Nandom
Mijn uitdaging van de week.
Ik ben van het ordenen. Dus daar ga ik weer voor.
De Emergencyward heb ik achtergelaten dit jaar in een rommeltje. Had er geen zin meer in. Ook het hoofd was niet de makkelijkste. Ze was lui, onbeleefd, deed waar ze zin in had , maar pretendeerde wel de beste te zijn. Ze hebben haar na de bevalling een brief meegegeven en zo is ze dus vertrokken. Iedereen blij. Nu is er een zuster, een echte zuster, non dus. Zij zit met de gebakken peren en mag het op orde brengen. Ik schiet haar te hulp en heb in een half uurtje de trolley weer georganiseerd met bakjes naalden, spuiten etc. IN de voorraad is het helemaal schrikken, de kasten volgepropt. Dozen met nog meer materiaal. Ik probeer alles weer te labelen.
Uiteindelijk blijkt er een voorraad te zijn voor een heel ziekenhuis en dat voor een afdeling met 12 bedden. ( 38 dozen infuusnaalden 3800 stuks dus, 30 dozen met spuiten, 100 urinezakken enz. )
Er valt niet uit te leggen dat dit voor een weeshuis is, want je weet maar nooit als er veel opnames komen , bla bla. Ik leg nog uit 20 infuusnaalden per dag , dan kun je met 1 doos 5 dagen voorzien. Het komt niet binnen . Ik ben er klaar mee.
Dr. Robert weet van mijn opruimacties en heeft mij gevraagd dit op alle afdelingen te doen.
Hij komt langs en maakt foto’s van de hele voorraad. Tijdens het ochtendoverleg wordt dit ons grootste aandachtspunt. Door deze ondoordachte bestellingen 2 x per week krijg je deze voorraden. Uiteindelijk verloopt de houdbaarheidsdatum en is het duur weggegooid geld. Dat kun je hier in Ghana niet gebruiken. En hoe verantwoord je dat. Het blijkt dat een paar weken terug er naalden zijn geleend bij een kliniekjein Lambussie een dorpje verderop.
Daarnaast zijn er afdelingen die tekort komen en zo zonder naalden zitten.
Er gaat gerantsoeneerd worden. Alles moet via de apotheek aangevraagd worden.
Maar al met al ben ik de boosdoener. De zuster is niet meer zo blij met mij.
En zo gaat mijn week verder.
Ik herschik kasten ,breng medicatie terug naar de apotheek en materiaal naar het magazijn.
Maternity mogen de eerste weken geen spuiten bestellen.
Interne heeft een tekort aan alles. Wat ook weer betekent dat daar ook niet gestructureerd wordt gewerkt. Je bestellingen doen op de geplande dagen.
De kinderafdeling is het meest georganiseerd, maar is dat al een paar jaar met Rafael als hoofd. Zeer toegewijd.
De chirurgie volgt. Daar is geen sleutel van de voorraad als het hoofd er niet is. Ook niet handig als je iets tekort komt.
Inmiddels een week verder en alle afdelingen geordend.
Spoedeisende hulp was redelijk ruim in voorraad m.n. spuiten en mogen even niet bestellen. Daar vond ik een vol doosje met insulinestickjes ergens onder in een doos. Deze worden niet meer gebruikt omdat er gewisseld is van apparaat, dus kun je weggooien. Jammer. Zij hebben dan weer 12 thermometers in de voorraad ??
Dan toch ook surgical ward. Hebben ruim voldoende . Waar elke afdeling om verlegen zit , zoals handschoenen hebben zij maar liefst 8 dozen. Idem voor pleisters 6 stuks. Te veel infuussets ,katheters en urinezakken. Breng wat terug naar het magazijn. Ook 2 volle zakken infuuslijnen die over de datum waren, 2016. Zo zie je dat hun systeem stapelen is en niet van achter naar voor opschuiven. Dus alles gelabeld en dit proberen vast te houden.
Alles met dr Robert doorgesproken. Vrienden hebben we niet gemaakt, maar is niet nodig vindt hij. Belangrijkste is dat het ziekenhuis een verantwoord gebruik heeft van materialen. Het zal toch verantwoord moeten worden bij hogerhand.
Loop even langs de emergency om te kijken hoe het gaat en of de irritatie is gezakt. Wauw, niet dus. De zuster is niet blij ,want ze heeft geen pleisters. Niet mijn probleem , was al een tekort aan . Maar makkelijk om het bij mij te leggen. Wij gaan nooit meer vrienden worden. Ik groet haar altijd beleefd, zij blijft een stugge non. Dacht dat God geleerd had om te vergeven, niet dus.
Ik heb nog een infuuspomp in de aanbieding dus zal er toch nog binnen moeten komen. Hij doet het weer, maar moet even kijken of de stroom op de afdeling niet het probleem is, waardoor de pomp afgelopen week niet werkte. Misschien wordt ze alsnog een beetje blij,
Ik ben van het ordenen. Dus daar ga ik weer voor.
De Emergencyward heb ik achtergelaten dit jaar in een rommeltje. Had er geen zin meer in. Ook het hoofd was niet de makkelijkste. Ze was lui, onbeleefd, deed waar ze zin in had , maar pretendeerde wel de beste te zijn. Ze hebben haar na de bevalling een brief meegegeven en zo is ze dus vertrokken. Iedereen blij. Nu is er een zuster, een echte zuster, non dus. Zij zit met de gebakken peren en mag het op orde brengen. Ik schiet haar te hulp en heb in een half uurtje de trolley weer georganiseerd met bakjes naalden, spuiten etc. IN de voorraad is het helemaal schrikken, de kasten volgepropt. Dozen met nog meer materiaal. Ik probeer alles weer te labelen.
Uiteindelijk blijkt er een voorraad te zijn voor een heel ziekenhuis en dat voor een afdeling met 12 bedden. ( 38 dozen infuusnaalden 3800 stuks dus, 30 dozen met spuiten, 100 urinezakken enz. )
Er valt niet uit te leggen dat dit voor een weeshuis is, want je weet maar nooit als er veel opnames komen , bla bla. Ik leg nog uit 20 infuusnaalden per dag , dan kun je met 1 doos 5 dagen voorzien. Het komt niet binnen . Ik ben er klaar mee.
Dr. Robert weet van mijn opruimacties en heeft mij gevraagd dit op alle afdelingen te doen.
Hij komt langs en maakt foto’s van de hele voorraad. Tijdens het ochtendoverleg wordt dit ons grootste aandachtspunt. Door deze ondoordachte bestellingen 2 x per week krijg je deze voorraden. Uiteindelijk verloopt de houdbaarheidsdatum en is het duur weggegooid geld. Dat kun je hier in Ghana niet gebruiken. En hoe verantwoord je dat. Het blijkt dat een paar weken terug er naalden zijn geleend bij een kliniekjein Lambussie een dorpje verderop.
Daarnaast zijn er afdelingen die tekort komen en zo zonder naalden zitten.
Er gaat gerantsoeneerd worden. Alles moet via de apotheek aangevraagd worden.
Maar al met al ben ik de boosdoener. De zuster is niet meer zo blij met mij.
En zo gaat mijn week verder.
Ik herschik kasten ,breng medicatie terug naar de apotheek en materiaal naar het magazijn.
Maternity mogen de eerste weken geen spuiten bestellen.
Interne heeft een tekort aan alles. Wat ook weer betekent dat daar ook niet gestructureerd wordt gewerkt. Je bestellingen doen op de geplande dagen.
De kinderafdeling is het meest georganiseerd, maar is dat al een paar jaar met Rafael als hoofd. Zeer toegewijd.
De chirurgie volgt. Daar is geen sleutel van de voorraad als het hoofd er niet is. Ook niet handig als je iets tekort komt.
Inmiddels een week verder en alle afdelingen geordend.
Spoedeisende hulp was redelijk ruim in voorraad m.n. spuiten en mogen even niet bestellen. Daar vond ik een vol doosje met insulinestickjes ergens onder in een doos. Deze worden niet meer gebruikt omdat er gewisseld is van apparaat, dus kun je weggooien. Jammer. Zij hebben dan weer 12 thermometers in de voorraad ??
Dan toch ook surgical ward. Hebben ruim voldoende . Waar elke afdeling om verlegen zit , zoals handschoenen hebben zij maar liefst 8 dozen. Idem voor pleisters 6 stuks. Te veel infuussets ,katheters en urinezakken. Breng wat terug naar het magazijn. Ook 2 volle zakken infuuslijnen die over de datum waren, 2016. Zo zie je dat hun systeem stapelen is en niet van achter naar voor opschuiven. Dus alles gelabeld en dit proberen vast te houden.
Alles met dr Robert doorgesproken. Vrienden hebben we niet gemaakt, maar is niet nodig vindt hij. Belangrijkste is dat het ziekenhuis een verantwoord gebruik heeft van materialen. Het zal toch verantwoord moeten worden bij hogerhand.
Loop even langs de emergency om te kijken hoe het gaat en of de irritatie is gezakt. Wauw, niet dus. De zuster is niet blij ,want ze heeft geen pleisters. Niet mijn probleem , was al een tekort aan . Maar makkelijk om het bij mij te leggen. Wij gaan nooit meer vrienden worden. Ik groet haar altijd beleefd, zij blijft een stugge non. Dacht dat God geleerd had om te vergeven, niet dus.
Ik heb nog een infuuspomp in de aanbieding dus zal er toch nog binnen moeten komen. Hij doet het weer, maar moet even kijken of de stroom op de afdeling niet het probleem is, waardoor de pomp afgelopen week niet werkte. Misschien wordt ze alsnog een beetje blij,
-
25 Oktober 2017 - 12:55
Els Hendrikx:
Oh Carmen ik zie het zo voor mij. Ik zou je zo komen helpen
-
25 Oktober 2017 - 14:09
Jeanette :
Canban system and Lean op de emergencyward -
25 Oktober 2017 - 14:12
Jeanette :
Ohhhhhhhhh de emiticons zitten er niet bij... ;-) ;-) :$ :-SS :-S
Bye -
25 Oktober 2017 - 14:53
Suzanne:
Tjonge, wat een gedoe op de verschillende afdelingen. En vooral het onbegrip lijkt me het moeilijkste, zo kom je niet echt verder. Fijn dat dr. Robert je steun en toeverlaat is, je moet hier toch een maatje in hebben. Ik stuur Els naar je toe ;-)
-
26 Oktober 2017 - 09:58
Erna:
jammer van al die dure spullen en dan nog geen vrienden maken.
hopelijk komen ze tot inzicht.
goed bezig Carmen! -
27 Oktober 2017 - 10:41
Liesbeth Riemslag:
Hee hee Lieve Carmen. Doet mij zoveel denken aan Ghana 2 maal weeshuis. Ook door blanken gerund. Maar jij moet weten meid dat de cultuur zo verschillend is. Nu ruimen alles op orde na 6 mnd weer naar Nederland, Dan na 6 mnd weer terug en van voor af aan opnieuw beginnen. Zo gaat dat nu eenmaal. Ja en zeer vervelend voor jou ,maar laat het los en ga verder met plezier werken. Wens jou veel succes !! (ook onze karakters hee meegenomen !!)
xxxx Liesbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
