En alles gaat door zoals voorheen? 19-10-2017

En alles gaat door zoals voorheen?

Het ziekenhuis gaat vooruit. Dus het gaat beter dan voorheen.
Er is een check up van ziekenhuizen geweest. Dus niet wie is de mooiste maar wie is de beste van de regio.
Het heeft het ziekenhuis een boost gegeven.
Een nieuwe entree met grote hekken. Borden met wat we te bieden hebben. De beveiliging die streng zijn met doorlaten van mensen. Brommers waarvan de bestuurder geen helm draagt mogen niet binnen. Bezoektijden worden strenger gehanteerd.
Het mooie standbeeld van St. Theresa heet ons welkom.
We hebben 24 uur camerabewaking, de entree en spoedeisende hulp, de apotheek, het magazijn en de farmacievoorraad. Dus mocht de security iets missen tijdens hun nacht hebben we een camerabeeld om terug te kijken.
Er is een tuin aangelegd met planten en bomen in de groei. Met een sproeisysteem.
De afdelingen, kantoren etc. zijn allemaal geschilderd. Ruiten zijn vervangen waar nodig. Nieuw gaas om de mosquito’s buiten te houden , vuilnisbakken op alle afdelingen. Zelfs gescheiden afvalophalen wordt gepromoot. Bakken in verschillende kleuren om het makkelijker te maken. Dus restafval, geïnfecteerd afval etc. Grote vuilniszakken er in.
De tafel bij zusterpost geleand met stickers om folders te scheiden. (opname / ontslag/ bloedafname/ röntgen / operatie). Gaat het nu echt werken is de vraag.
Wat als de schoonmaak komt en alle zakken meenemen, hoe weten ze dan nog wat wel of niet geïnfecteerd was. Er zijn geen aparte containers om te scheiden. De inzet is er denk ik maar zo.
We zijn een trauma- en orthopedisch centrum. Mensen vanuit de hele regio en ook daarbuiten komen hier voor de orthopeed. We hebben daarnaast nu 4 chirurgen. Nummer 4 is deze week gestart. ( Sebastian voor de gynaecologie en de rest meer algemeen. Elk heeft een eigen afdeling onder zich ).
We leiden nog steeds physician assistants op en bieden een stage voor artsen in opleiding en pas afgestudeerden. En de verloskundeopleiding is nog steeds aan het ziekenhuis verbonden.
Al met al hebben we dus het best gescoord en zijn we een TOP ziekenhuis.
Helemaal uniek is de klinisch psycholoog, 1 oktober gestart. Een broeder van de orde uit Maastricht. Heeft een deel van de opleiding in Nederland gevolgd. Er zijn in heel Ghana misschien 5 klinisch psychologen. Vanochtend heeft hij d.m.v. een presentatie zijn doelen uitgelegd. Ondanks dat hier gezien de cultuur en de sterke familiebanden er anders om gegaan wordt met psychische problemen is hij een toevoeging voor het ziekenhuis. Een baby verliezen heeft een grote impact, al zeggen we snel ”Gods wil” en we moeten sterk zijn en gaan voor een nieuwe baby. Er wordt vaak overheen geleefd. Er wordt vrijer gepraat met hem dan met de dokter. VB. Een man bleek al 8mnd klachten te hebben en doet zijn verhaal. De psycholoog stuurt hem door naar de arts en daar zegt ie doodleuk dat hij een week klachten heeft. Toch nog een beetje cultuur. Het gaat altijd goed al lig je met drie verschillende breuken creperend van de pijn in bed. Ik weet uit ervaring dat patiënten wat angstig zijn t.o.v. het verplegend personeel. Worden niet altijd serieus genomen.
Het personeel zou wat vaker langs de bedden moeten lopen voor een praatje ipv tv kijken als het werk gedaan is. Ik vind het heerlijk om te kletsen met ze en zo kom je veel te weten.
Als je al vanaf juni in het ziekenhuis ligt, vrouw en kinderen hebt en een baan , gaat je dat wel opbreken. Dan krijg je stress en raak je depri met de onzekerheden of je ooit nog wel kunt werken. Tuurlijk ben je blij omdat je hoort bij de 7 overlevenden van de 18 passagiers in die trotro, maar het trauma is groot.
Of de jongeman die afgelopen weekend i s neergeschoten bij een overval, ternauwernood het heeft overleefd , dankzij een goed team van artsen hier. De psycholoog kan hier zijn hart ophalen. Meer werk dan je denkt. Als de mensen zich er voor gaan openstellen.