What to do?

What to do? 19-1-2017

De dagen vliegen voorbij.
Het is giga druk op de afdeling. Het bed is nog maar amper leeg of de volgende ligt er al weer in.
De male side altijd volle bak.
We hebben nu veel studenten, die hun weg lijken te vinden na een week nu.
Julius is er nu ook en hij trekt het voortouw. Het lijkt er op dat de incharge dat nodig heeft. We hebben inmiddels een afdelingsvergadering gehad, waar ik al 3 maanden om vraag. Maar goed gelukt dus.
En we zullen zien of de veranderingen/ afspraken ook verbeteringen brengen.
Ik probeer dingen te laten gaan, zoals mijn trolley. Een bende, maar ik doe er niks meer mee. Uiteindelijk is het Julius die ze aanspreekt en voor de ronde van de dokter begint is alles op orde. Misschien is dit de oplossing, niks meer doen en ze laten ervaren hoe onhandig het is met al die rommel.
Elke dag doktersrounds met veel studenten PA en medicijnen. Ze worden door de dr Ben of Dr Robert flink aan de tand gevoeld. Niet altijd prettig ,als je aan de beurt bent en je moet het antwoord schuldig blijven, maar je leert er wel het snelst van.
Elke woensdag om 7 uur is er klinische les, die gegeven wordt door een student. Nav een casus op de afdeling wordt er een ziektebeeld gepresenteerd.
Vanochtend over general bodypaints. Van alles komt voorbij, van spierpijn tot kanaaltunnelsyndroom, arthritis , krampen etc.
Ik ben benieuwd naar nachtelijke kramp in de kuiten. Wat is de oorzaak en wat kun je er aan doen. Ik heb sinds ik hier ben elke nacht kramp, zo’n 2 tot3 per nacht. Frappant dat ik het alleen in Ghana heb. Ook in mijn jaar Ghana heeft me dit parten gespeeld. Dr Robert maakt er meteen een presentatie van voor vrijdag. Joshua wordt hier mee opgescheept en hij zal mijn klachten en history opnemen. Dus ik met mijn folder in de middag naar de consultancyroom. Ik kom er achter dat ik gewoon gezond ben, niet te zwaar , geen hoge bloeddruk en koorts heb.;-)
Misschien drink ik te weinig , dus laten we dat als eerste maar proberen. Over 5 dagen weer op controle. Ik push me zelf meer te drinken. Dus heb nu voor het slapen nog 750 ml water op. We wachten af. Gewoon 2 x wakker van de kramp, maar ik moet geduld hebben natuurlijk.
Op de afdeling veel leerlingen. In al mijn jaren Ghana heb ik nog nooit een nurse een patiënt zien wassen, dus mijn ogen vallen er uit als ik 3 leerlingen met een bedscherm zie sjouwen. Nieuwsgierig neem ik een kijkje achter het scherm en er wordt gewoon gewassen. Zelfs nagels geknipt, wauw. Mondverzorging neem ik even over om ze het te leren. Ze zijn goed bezig. Ze hebben een groen boekje om af te tekenen. En maar 2 weken stage. Dus ook de patiënt die het zelf kan wordt nu geholpen.
Ik zie ze bezig met bedden opmaken. Hoe het officieel moet. Hier hebben we niet altijd lakens en liggen patiënten vaak op hun eigen “beddengoed”. Maar we kunnen het aftekenen.
Ik spring in en vraag hen of ze tiltechnieken hebben gehad op school. Nee, mooi zo ,daar gaan we. Een vrijwilliger in bed en iedereen kan oefenen : draaien in bed, omhoog tillen , uit bed tillen naar stoel en terug, van bed naar brancard, alles nemen we door. Ze zijn enthousiast en makken videofilmpjes.
Ik geniet hier zo van. De dienst zit er op ( moe maar voldaan mag ik naar huis )en morgen gaan we door met ziektebeelden. Hoop dat de ward niet te druk is .
Vanochtend de chief maar weer eens verwend met een massage. Werkelijk hij is net een snorrende kat. Maar hij mag een beetje verwend worden, de dagen zijn druk voor hem. Een hele dag mensen die je om raad vragen, hun problemen op je bordje leggen, niets voor mij. En ik zie dat hij toch langzaam inlevert. We houden hem goed in de gaten, bloeddruk, suikers, etc. Maar zie toch dat hij vocht vasthoudt in zijn voet en dat al in de ochtend . We wachten even af, Hij heeft medicatie.
morgen weer een nieuwe dag.