even bijpraten

Even bijpraten.

Het jaar is al weer 10 dagen oud. Wat vliegt de tijd.
Ik stuur net een mail naar teamleider afdeling om mijn diensten voor april door te geven. Het lijkt nog zo ver weg, maar voor je het weet is het zomer ;-).
Mijn eerste werkdag staat gepland op 12 april. Ik land 30 maart op Schiphol.
Had 1 april geboekt, maar Marieke heeft diploma uitreiking op 31 maart en daarom de ticket verzet. Moes moet daar wel getuige van zijn 
Ik heb hier nog genoeg te doen. De tig studenten die op de afdeling rondlopen krijgen zo hun opdrachten. Ze vouwen gazen en draaien wattenbollen. Maar ook de serieuze , Verantwoordelijk zijn voor een patiënt die terug komt van Ok. Als het rustig is, neem ik ze apart en bespreek een actuele casus om zo een ziektebeeld uit te leggen. 2 dagen terug is een jonge man overleden aan meningitis. Bij vragen wat ze er van weten, is de kennis toch minimaal. We nemen de klachten /symptomen door. Wat te doen om een diagnose te stellen en wat is de behandeling en de vpk zorg. Ze zijn vol aandacht . Dit vind ik leuk om te doen. Ze mogen aan het eind suggesties doen voor de volgende dag. Kijk welke casussen er nu op de afdeling zijn en maak een keuze. Denk dat de diabeet langs komt. Is hier een hele uitdaging om die goed in te stellen met het onregelmatige leven wat hier geleid wordt. Hier eten ze wanneer ze honger hebben, niet standaard 3 x per dag op vaste tijden met tussendoortjes.
Ook Sicklecell disease hoor ik in de wandelgangen. Voor mij een studiemomentje. Kom je in ons land nauwelijks tegen. Ik heb bij aankomst hier de bib al leeggehaald met boeken dus ik kan er aan beginnen. In 2015 wel een vrouw hier opgenomen gehad met een aanval. Was niet prettig kan ik je vertellen. Vreselijke aanvallen van botpijn, waardoor ze niet kon lopen, maar ook ribben/ borstbeen waardoor ademhalen moeilijk was. Vind het een uitdaging.
En wat nu zo leuk is. Komt er vanmiddag een zuster naar me toe met een logboekverslag. Nog nooit gezien hier. Ze had dus een mooi verslag gemaakt over meningitis. Ze is tweede jaars en met een kleine aanvulling goedgekeurd. Ondertekend en laat ze op school maar bedenken wie Carmen van Loon is. Een andere student zei, misschien Nasaala ( witte)er onder te zetten. Grappig, maar dat doen we niet. Ben ik hier gewoon leerlingenbegeleider.
George en Annebelle doen het beide goed. Annebelle loopt inmiddels met krukken ,maar heeft wat wondlekkage.
George komt op de rand van het bed en heeft al gestaan. Hij loopt natuurlijk wat achter, gezien zijn leverruptuur. De wonden van zijn arm zijn mooi geheeld. Hij is wat kilo’s afgevallen, maar moeder, broer en girlfriend zijn uit Accra gekomen, dus hij wordt vertroeteld. Maar wat ben ik blij dat het goed met ze gaat.
Dan en Mavis zijn inmiddels verhuisd naar een nieuwe woning . Hard gewerkt afgelopen weekend. Het resultaat mag er zijn. Een prachtige kamer , keuken met aanrecht en kastjes, slaapkamer en een badkamer met toilet en douche. 2 veranda’s. Tegelvloeren overal, dus goed schoon te maken. Ramen met louvres, ventilator aan plafond. Voor jullie misschien vreemd dat ik zo enthousiast ben, maar ze komen uit een klein stoffig kamertje met klein raampje, “keuken” buiten, met gedeelde badkamer (voor 7 gezinnen ). Waar je ook je plasje doet en een wc , zeg gat in de grond voor de grote boodschap. Dus een toilet die je doorspoelt en een douche ipv een emmer is 200 % vooruitgang. Kost wel wat meer ,maar dan heb je ook wat. Gelukkig wordt een deel van de huur door politie betaald.
Ik ben er bijna elke dag om te eten. Het is familie. En die heb je hier ook nodig. We hebben veel plezier samen en kijken naar de “Ghanese “ GTST. Een soap uit India, vertaald naar Twi. Echt lachen dus. En werkelijk overal in Ghana volgen ze deze nonsens, in Kumasi, Tamale .In het weekend herhalen ze de hele week. Je hoeft dus niks te missen.
Daarnaast kijken we altijd het nieuws om op de hoogte te blijven van binnen- en buitenland.
Na de soap ga ik naar huis, waar ik mijn fb, mail en nieuws check. En voor 23 uur lig ik in mijn mandje. Om 6.30 gaat de wekker.