kerst voor de deur 21-12-2016
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
30 December 2016 | Ghana, Nandom
Kerst voor de deur, 21-12-2016
Voor jullie in Nederland waarschijnlijk een drukke tijd van bomen versieren, kerstwensen sturen, bestellingen doen , kerstdiners samenstellen, wie waar gaat eten en gaan we naar de nachtmis ?
Hier in alle rust naar de kerst. Geen bomen en ballen , geen kerstdiners, maar wel naar de kerk.
En tuurlijk stuur ik mijn kerstwensen . Dus voor iedereen een mooie kerst vol gezelligheid en eee mooi 2017 in goede gezondheid en geluk.
De weken gaan snel en Riet is weer naar huis om thuis met ieder die haar lief is kerst te vieren.
We hebben het gezellig gehad samen. Riet heeft genoten en is met een volle accu zonne-energie naar huis vertrokken.
Ook Kofi is nog even langs geweest. Was zo lief om een monitor voor het ziekenhuis mee te nemen, die bij mij thuis stond. En zo hebben ze hier een mooie kerst met weer het nodige aan materiaal om de patiënten te kunnen controleren.
Samen zijn we op zondag naar Tamale gegaan, waar Kofi een vriend op zocht om daarna door te reizen naar Kumasi. Riet en ik naar Naaleka om te overnachten en op maandag haar naar Accra te sturen by plane.
Naaleka heeft een mooi optrekje inmiddels, 2 kamers en een keukentje. Hij is leraar geschiedenis op International bussines school en benoemd tot principal assistant, een beetje de onderdirecteur dus. Hij is gedreven en verdiend het.
Riet overwint haar angst nogmaals door achter op de brommer te gaan. De weg naar Naaleka is niet begaanbaar voor een taxi, dus vanuit de weg een “klein stukje” maar. Riet staat doodsangsten uit maar komt veilig aan. Wetende dat ze de dag erop ook weer zo terug zal moeten. Denk dat volgend jaar het geen probleem meer zal zijn ;-).
Maandag brengen we Riet naar het vliegveld, waar bijna paniek uitbreekt ivm haar ticket. Heb het geprint, maar ze vragen zich af of het betaald is. Snel opgelost en ze kan mee, no problem.
Naaleka en ik gaan naar het Dagombe festival, samen met Justin.
Traditie is hier net even anders dan in Upper West. Ze dansen anders . Hun smocks zijn wat groter zodat ze er mee kunnen zwieren en hebben een paardenstaart bij zich. En ze dragen cowboy laarzen.
Een optocht door een deel van de stad met chiefs op hun paarden en er worden onderweg schoten ( buskruit) afgevuurd. Ik ben daar niet echt happy mee. Ik laat Justin en Naaleka mooi filmpjes maken en ik zit op een stoel vooraan naar dansende chiefs te kijken.
Voor het donker weer naar huis. Riet inmiddels in Accra wachtende op haar vlucht.
Moe maar voldaan gaan we naar bed. Morgen weer naar huis, dus een lange reis in het verschiet.
In de ochtend zorgt Naaleka voor een lekker ontbijtje met een gebakken eitje, brood en een kopje thee. De emmer water voor mijn bucketshower staat al klaar. Hij heeft eerst nog een vergadering op school voor ik vertrek. Ik douche en pak mijn tas, ik ben er weer klaar voor.
Verbaas me elke keer weer over het verkeer en de chaos. En dat er zo weinig ongelukken gebeuren. Ik heb het er net over met Naaleka als we bij het stoplicht van achter worden geraakt door een brommer. Hij neemt 2 brommers mee en raakt een auto, verliest zijn computer. Niemand gewond en ieder vervolgt zijn weg. Geen politie ,niemand die elkaar aanspreekt op schade. Hij roept nog sorry naar me als ie passeert. Morgen een blauwe plek op mijn bil en een kleine kneuzing van mijn hand. Alles weer overleeft zullen we maar denken.
En dat is ook zo met de trotro. Ze gaan als een speer, 4,5 uur en ik ben in Wa. Gelukkig een goed geasfalteerde snelweg, maar ik hou mijn hart toch regelmatig vast. De kwaliteit van de car is minder en hier kan altijd iets de weg oversteken. Maar niemand lijkt zich druk te maken.
In Wa staat de trotro al klaar . Uiteindelijk wordt het nog een flinke discussie omdat ze er weer meer in proppen dan mag. En ik met mijn witte vel kan het niet winnen en zit uiteindelijk weer klem. 1 bil op een stoeltje en 1 zwevende. Maar 2,5 uur te gaan, baal er wel van. Ook deze weet de gaspedaal te vinden. Ik sluit mijn ogen en oren en op hoop van zegen zullen we maar denken.
Veilig thuis nu. Was laat dus even rust vandaag. Was toch 9 uur onderweg.
En idd een kleine blauwe bil en een stramme hand. Komt goed, kerst komt er aan , vrije dagen dus.
Voor jullie in Nederland waarschijnlijk een drukke tijd van bomen versieren, kerstwensen sturen, bestellingen doen , kerstdiners samenstellen, wie waar gaat eten en gaan we naar de nachtmis ?
Hier in alle rust naar de kerst. Geen bomen en ballen , geen kerstdiners, maar wel naar de kerk.
En tuurlijk stuur ik mijn kerstwensen . Dus voor iedereen een mooie kerst vol gezelligheid en eee mooi 2017 in goede gezondheid en geluk.
De weken gaan snel en Riet is weer naar huis om thuis met ieder die haar lief is kerst te vieren.
We hebben het gezellig gehad samen. Riet heeft genoten en is met een volle accu zonne-energie naar huis vertrokken.
Ook Kofi is nog even langs geweest. Was zo lief om een monitor voor het ziekenhuis mee te nemen, die bij mij thuis stond. En zo hebben ze hier een mooie kerst met weer het nodige aan materiaal om de patiënten te kunnen controleren.
Samen zijn we op zondag naar Tamale gegaan, waar Kofi een vriend op zocht om daarna door te reizen naar Kumasi. Riet en ik naar Naaleka om te overnachten en op maandag haar naar Accra te sturen by plane.
Naaleka heeft een mooi optrekje inmiddels, 2 kamers en een keukentje. Hij is leraar geschiedenis op International bussines school en benoemd tot principal assistant, een beetje de onderdirecteur dus. Hij is gedreven en verdiend het.
Riet overwint haar angst nogmaals door achter op de brommer te gaan. De weg naar Naaleka is niet begaanbaar voor een taxi, dus vanuit de weg een “klein stukje” maar. Riet staat doodsangsten uit maar komt veilig aan. Wetende dat ze de dag erop ook weer zo terug zal moeten. Denk dat volgend jaar het geen probleem meer zal zijn ;-).
Maandag brengen we Riet naar het vliegveld, waar bijna paniek uitbreekt ivm haar ticket. Heb het geprint, maar ze vragen zich af of het betaald is. Snel opgelost en ze kan mee, no problem.
Naaleka en ik gaan naar het Dagombe festival, samen met Justin.
Traditie is hier net even anders dan in Upper West. Ze dansen anders . Hun smocks zijn wat groter zodat ze er mee kunnen zwieren en hebben een paardenstaart bij zich. En ze dragen cowboy laarzen.
Een optocht door een deel van de stad met chiefs op hun paarden en er worden onderweg schoten ( buskruit) afgevuurd. Ik ben daar niet echt happy mee. Ik laat Justin en Naaleka mooi filmpjes maken en ik zit op een stoel vooraan naar dansende chiefs te kijken.
Voor het donker weer naar huis. Riet inmiddels in Accra wachtende op haar vlucht.
Moe maar voldaan gaan we naar bed. Morgen weer naar huis, dus een lange reis in het verschiet.
In de ochtend zorgt Naaleka voor een lekker ontbijtje met een gebakken eitje, brood en een kopje thee. De emmer water voor mijn bucketshower staat al klaar. Hij heeft eerst nog een vergadering op school voor ik vertrek. Ik douche en pak mijn tas, ik ben er weer klaar voor.
Verbaas me elke keer weer over het verkeer en de chaos. En dat er zo weinig ongelukken gebeuren. Ik heb het er net over met Naaleka als we bij het stoplicht van achter worden geraakt door een brommer. Hij neemt 2 brommers mee en raakt een auto, verliest zijn computer. Niemand gewond en ieder vervolgt zijn weg. Geen politie ,niemand die elkaar aanspreekt op schade. Hij roept nog sorry naar me als ie passeert. Morgen een blauwe plek op mijn bil en een kleine kneuzing van mijn hand. Alles weer overleeft zullen we maar denken.
En dat is ook zo met de trotro. Ze gaan als een speer, 4,5 uur en ik ben in Wa. Gelukkig een goed geasfalteerde snelweg, maar ik hou mijn hart toch regelmatig vast. De kwaliteit van de car is minder en hier kan altijd iets de weg oversteken. Maar niemand lijkt zich druk te maken.
In Wa staat de trotro al klaar . Uiteindelijk wordt het nog een flinke discussie omdat ze er weer meer in proppen dan mag. En ik met mijn witte vel kan het niet winnen en zit uiteindelijk weer klem. 1 bil op een stoeltje en 1 zwevende. Maar 2,5 uur te gaan, baal er wel van. Ook deze weet de gaspedaal te vinden. Ik sluit mijn ogen en oren en op hoop van zegen zullen we maar denken.
Veilig thuis nu. Was laat dus even rust vandaag. Was toch 9 uur onderweg.
En idd een kleine blauwe bil en een stramme hand. Komt goed, kerst komt er aan , vrije dagen dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
