week in ghana
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
19 Oktober 2017 | Ghana, Nandom
8-10-2017
Een week in Ghana.
Heb de eerste dagen bij Kwame doorgebracht. Goed om elkaar weer te zien na zo’n lange tijd.
Heerlijk rust en acclimatiseren .Dus niks gedaan , beetje lezen, tv kijken, samen eten. De dagen vliegen gewoon voorbij.
Donderdag terug naar Accra, ticket bus kopen en om 18 uur richting Wa.
De reis verloopt voorspoedig. Dan haalt me op en om 18 uur ben ik thuis in Nandom.
Ik ga naar de Cuban bungalow, waar ik samen met 2 net afgestudeerde artsen het huis deel.
Een beetje een mannenhuishouden zo op het eerste zicht. Een keuken waar alles op het aanrecht staat, afgewassen dat wel. Maar de kast wordt niet gebruikt. Komt goed als ik al mijn keukengerei weer hier heb. De huiskamer vol met spinnenwebben. Ik weet wat er na een nacht slapen op het programma staat. Poetsen !! ;-)
Eerst naar Mavis en Goddy. Het eten staat al klaar. Helemaal blij dat ik er weer ben. Het is alsof je niet bent weggeweest. Moe naar huis, waar Jude en Isaac aan de babbel zijn met dr. Sebastian en dr. Ben. Ik ben welkom, er is nog genoeg te doen.
Mijn bed roept na zo’n dag van reizen en ook de douche is een goede opfrisser.
15-10-2017
De eerste funeral al achter de rug en waarschijnlijk niet de laatste. Sixtus van de security is 8 oktober overleden. 2 dagen er voor zijn jaarlijkse check up gehad . Vrij na zijn nachtdiensten en overlijdt 10 minuten na aankomst in het ziekenhuis. 42 jaar en laat vrouw en 7 kinderen in ongeloof achter.
Vanuit het ziekenhuis is hij met de ambulance onder escort van velen motoren naar huis gebracht. Daar is hij in zijn mooiste smock in de stoel op podium gezet en begint het afscheid nemen. Zijn vrouw huilt en heeft een touw om haar middel en wordt door iemand begeleid. Dit is traditioneel en moet voorkomen dat ze zich zelf iets aan doet. De oudste dochter heeft een touw om haar pols met dezelfde reden. Wat een verdriet. 2 dagen op rij gaan we met de staf van het ziekenhuis naar de funeralground. Zaterdagmiddag wordt hij weer in de kist gelegd en volgt de mis. Zijn maten van de security dragen hem naar zijn laatste rustplaats. Het raakt me deze stoere mannen zo huilend te zien.
Na een drankje gaan we naar huis.
Na wat inventariseren besluit ik iom dr . Robert eerst alle afdelingen op orde te brengen waar nodig.
De uitdaging weer aangaan. En hij was weer groot. Emergency en accidant is weer op orde.
Daarnaast ga ik elke middag naar mijn chief. Hij heeft een beroerte gehad in augustus. Verlamd aan de rechter kant met een spraakuitval. Spraak is hersteld ,maar de kracht in de rechterkant is nog niet volledig terug. Bloeddruk en suikers zijn onder controle en hij krijgt bloedverdunners. Hopen dat er geen complicaties bijkomen . Hij is sterk vermagerd en ik durf geen foto te maken nu. Er wordt met liefde voor hem gezorgd , maar dit gaat tijd kosten.
Ik haal hem uit bed , in de rolstoel, doe oefeningen, leer hem weer schrijven en terug in bed een massage. Zo komt alle kennis van de neurologie goed van pas.
Hij is 13 oktober 72 geworden, dus ook de leeftijd gaat meespelen. Hij is dankbaar voor mijn komst. En dat zie we terug elke week met een poelepetaat in de pan.
De kids thuis of op vakantie doen het goed. App / app-bellen houdt ons op de hoogte en geeft mogelijkheid om grote en kleine problemen op te lossen. Ook contact met familie en vrienden is handig met deze uitvinding.
Tot schrijfs
Een week in Ghana.
Heb de eerste dagen bij Kwame doorgebracht. Goed om elkaar weer te zien na zo’n lange tijd.
Heerlijk rust en acclimatiseren .Dus niks gedaan , beetje lezen, tv kijken, samen eten. De dagen vliegen gewoon voorbij.
Donderdag terug naar Accra, ticket bus kopen en om 18 uur richting Wa.
De reis verloopt voorspoedig. Dan haalt me op en om 18 uur ben ik thuis in Nandom.
Ik ga naar de Cuban bungalow, waar ik samen met 2 net afgestudeerde artsen het huis deel.
Een beetje een mannenhuishouden zo op het eerste zicht. Een keuken waar alles op het aanrecht staat, afgewassen dat wel. Maar de kast wordt niet gebruikt. Komt goed als ik al mijn keukengerei weer hier heb. De huiskamer vol met spinnenwebben. Ik weet wat er na een nacht slapen op het programma staat. Poetsen !! ;-)
Eerst naar Mavis en Goddy. Het eten staat al klaar. Helemaal blij dat ik er weer ben. Het is alsof je niet bent weggeweest. Moe naar huis, waar Jude en Isaac aan de babbel zijn met dr. Sebastian en dr. Ben. Ik ben welkom, er is nog genoeg te doen.
Mijn bed roept na zo’n dag van reizen en ook de douche is een goede opfrisser.
15-10-2017
De eerste funeral al achter de rug en waarschijnlijk niet de laatste. Sixtus van de security is 8 oktober overleden. 2 dagen er voor zijn jaarlijkse check up gehad . Vrij na zijn nachtdiensten en overlijdt 10 minuten na aankomst in het ziekenhuis. 42 jaar en laat vrouw en 7 kinderen in ongeloof achter.
Vanuit het ziekenhuis is hij met de ambulance onder escort van velen motoren naar huis gebracht. Daar is hij in zijn mooiste smock in de stoel op podium gezet en begint het afscheid nemen. Zijn vrouw huilt en heeft een touw om haar middel en wordt door iemand begeleid. Dit is traditioneel en moet voorkomen dat ze zich zelf iets aan doet. De oudste dochter heeft een touw om haar pols met dezelfde reden. Wat een verdriet. 2 dagen op rij gaan we met de staf van het ziekenhuis naar de funeralground. Zaterdagmiddag wordt hij weer in de kist gelegd en volgt de mis. Zijn maten van de security dragen hem naar zijn laatste rustplaats. Het raakt me deze stoere mannen zo huilend te zien.
Na een drankje gaan we naar huis.
Na wat inventariseren besluit ik iom dr . Robert eerst alle afdelingen op orde te brengen waar nodig.
De uitdaging weer aangaan. En hij was weer groot. Emergency en accidant is weer op orde.
Daarnaast ga ik elke middag naar mijn chief. Hij heeft een beroerte gehad in augustus. Verlamd aan de rechter kant met een spraakuitval. Spraak is hersteld ,maar de kracht in de rechterkant is nog niet volledig terug. Bloeddruk en suikers zijn onder controle en hij krijgt bloedverdunners. Hopen dat er geen complicaties bijkomen . Hij is sterk vermagerd en ik durf geen foto te maken nu. Er wordt met liefde voor hem gezorgd , maar dit gaat tijd kosten.
Ik haal hem uit bed , in de rolstoel, doe oefeningen, leer hem weer schrijven en terug in bed een massage. Zo komt alle kennis van de neurologie goed van pas.
Hij is 13 oktober 72 geworden, dus ook de leeftijd gaat meespelen. Hij is dankbaar voor mijn komst. En dat zie we terug elke week met een poelepetaat in de pan.
De kids thuis of op vakantie doen het goed. App / app-bellen houdt ons op de hoogte en geeft mogelijkheid om grote en kleine problemen op te lossen. Ook contact met familie en vrienden is handig met deze uitvinding.
Tot schrijfs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
