ghana, de alledaagse dingen

Ghana, alledaagse dingen, 14-12-2016

En het gaat allemaal weer zijn gangetje.
Riet gaat haar laatste week in en heeft dan 4 weken genoten van Ghana. Niet gewerkt gewoon lekker lezen, drankje doen, op visite bij vrienden en fam etc. Samen koken, naar de markt en gezellig kletsen.
Ik ga naar mijn werk en doe mijn best wat vooruitgang te brengen. Maar wat is het moeilijk mensen dingen af te leren en iets nieuws aan te leren. Gelukkig geniet ik van de mooie momenten met patiënten en de kleine overwinningen. Voor mij voldoende. En heb het geduld dat het eens beteren zal.
De kleine Vera is weer gezond en wel naar huis. Wat een beetje bloed al niet kan doen.:-)
Heb mijn dagelijkse weg naar de chirurgie , werk daar wel niet maar toch. Hypolite is na zijn operatie van general naar chirurgie gegaan dus die bezoek ik. Hij heeft een onderbeen-amputatie gehad tgv zijn diabetes. Inmiddels loopt hij op krukken en wie weet kan hij volgende week naar huis. Het is gezellig op chirurgie, allemaal orthopedische casussen , dus lichamelijk gezond. Deze week gaan we een wedstrijd krukken-lopen houden. En de snelste krijgt een drankje. Zo motiveer je ieder regelmatig te lopen en trombose te voorkomen.
Regelmatig eet ik met 1 van hen mee. Tenslotte ben je invited . Daarnaast lust ik alles wat zij eten. Ze moeten er altijd hartelijk om lachen , een “witte “die fufu, teezet, okrusoupe eet.
En zo hebben we de chief weer blij gemaakt met een kilootje kaas van Hollandse bodem. Hij vindt het heerlijk. En geniet met volle teugen van een blokje kaas met een stukje appel. Normaal ben je altijd uitgenodigd mee te eten ,maar dit houdt hij toch echt voor zich zelf ;-).
Hij heeft ten opzichte van vorig jaar wel ingeleverd. Ik verwacht dat bij zijn laatste opname toch een klein herseninfarct heeft gehad. Hij loopt moeizamer en de kracht in zijn linkerarm is ook minder. Maar hij blijft optimistisch en alles wordt streng gecontroleerd, met name zijn bloeddruk en suikers. Elke dag zit hij onder zijn mangotree en ontvangt hij mensen met kleine en grote problemen. Wel doet hij in de middag nu een dutje, wat hij verdient.
De poelepetaat , het welkomstcadeau elke keer weer, is inmiddels al in de soep en ragout verdwenen, Smaakte prima.
We hebben nu ook wekelijks een pannenkoekendag. Goddy en Mavis vinden het heerlijk met appel, banaan, suiker en jam. Ze smullen er van. Dan is niet van het zoete dus die krijgt rijst met kippenragout. Heb voor hem wat extra pepers er in gedaan voor een pittig smaakje. Een beetje met het gezicht van wat een boer niet kent eet ie niet, neemt hij een klein hapje. Ik zie het al, dat wordt hem niet. Het gaat niet om de smaak zegt ie, maar om de structuur, het is slippery. EN je moet natuurlijk kauwen en dat is hij niet gewend. De ragout waar mijn kids met kerst voor naar huis komen , hij zal hem opeten. Riet , ik en ook May en Goddy moeten er om lachen. Uiteindelijk neem ik , nadat de helft op is, het over en eet ik het met smaak op. Zal niet waar zijn , dat mijn ragout naar de hond hiernaast gaat.
Heb inmiddels ook mijn eerste jurkje weer laten maken, samen met Mavis. Zij heeft hem voor haar verjaardag gekregen, 2 nov. Maar door mijn thuisreis wat verlaat. Ze is er blij mee. Deze keer heeft groen de overhand. Af en toe wisselen van kleur. Hoewel ik zondag op de markt toch weer een combi blauw-rood-geel heb gekocht. Kon het niet laten ;-).
En zo vliegen de weken voorbij . Een weekje met Riet nog . Volgend weekend naar Tamale , waar ik ze maandag op het vliegveld zet naar Accra. Kan ze thuis kerst gaan vieren .