wedding
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
18 Oktober 2016 | Ghana, Nandom
Even voorstellen : Jonathan is de oudste broer van Julius, mijn geadopteerde zoon. Medisch directeur van het ziekenhuis in Damongo. Al 8 jaar samen met zijn vrouw en een dochtertje van ruim 3 . En nu het geld er is de officiële trouwpartij.
Dus als moeder van allemaal , op naar Damongo. ( 6-7 uurtjes rijden vanuit Nandom ).
Ik heb mijn wagen volgeladen , niet met ouwe wijven , maar met Julius en 3 vrienden. ( Adnan, Juvenile en Bruce ).
Na nog even dit en dat vertrekken we. Getankt, water mee voor onderweg en de trip kan beginnen.
Het gaat allemaal voorspoedig. De weg is not too bad. Maar een paar stukken met veel gaten. IK herken ze van ver gelukkig. Daar wil je echt niet in belanden.
Rond 16 uur op plaats van bestemming. Na een warm welkom ga ik naar de guesthouse. Een lekker bed een douche met toilet , heerlijk. De jongens slapen in een gemeenschappelijke kamer. Aan alles hangt tenslotte een kostenplaatje. Mijn kamer is € 15 per nacht, zij gaan voor € 5 per nacht.
Douchen en dan eten. Heel de dag nog niets op, dus een bordje rijst met kip gaat er wel in.
Vrijdag wordt een dag van hulp bieden waar kan. De zaal moet ingericht worden. Tafels en stoelen worden aangeleverd. Het prieeltje met de bloemen, de versiering etc. Druk druk dus. Het wordt laat , maar dan heb je ook wat. Alles in het wit, stoelen allemaal met witte overtrek en details roze en blauw. Een rode loper, het feest kan beginnen.
Zaterdag om 10 uur zijn we in de kerk. Deze is veel te klein voor alle gasten, maar buiten is alles geregeld, stoelen en partytenten, zodat de zon je niet laat flauwvallen.
Ik mag in de kerk, als mom from Holland. Mooi versierd met bloemen en een boog.
Helaas niet het bruidsboeket kunnen doen ;-). Ze heeft een mooi zijden boeket met witte rozen. Corsages doen ze hier niet aan. Een prachtige jurk, roomwit, kant, mooi sleepje en een kleine sluier.
De bruidegom in traditionele uniform van de Knights of St John, zwart met pet.
Een mooie dienst, traditioneel katholiek.
Op naar de feest zaal, waar velen ook weer buiten zullen zitten. Met ruim 500 gasten , moet dat wel.
Ik zit voor aan de tafel met bijzonder gasten blijkt later. Verschillende worden met name genoemd.
Ik voel me ongemakkelijk als ik de best man hoor zeggen : Miss Carmen van Loen, from Holland. Je moet dan ook nog gaan staan. Ze hebben me toch wel gezien denk ik dan. Maar goed.
Eten in overvloed, drankje erbij, het aansnijden van de taart, champagne, alles er op en eraan.
Maar geen groot dansfestijn. Na het eten , gaat iedereen naar huis. Het bruidspaar gaat nog voor een fotosessie en ik met mijn kids nemen nog een drankje bij Jonathan thuis. De hele familie uit Kokoligu danst tot in de ochtend en gaat dan met de geregelde bus weer huiswaarts.
En alles betaald door de bruidegom. Een fraai kostenplaatje. Vandaar dat hier mensen dus ook samenwonen voordat ze trouwen. En sparen.
Moe duik ik in mijn bed. Zondag is de afterparty. Eerst een dienst uit dankbaarheid in de kerk en dan een varken van het spit met een drankje.
Nog even met een geselecteerd clubje naar Molepark ( ligt om de hoek)om te eten en misschien olifanten te spotten. Deze keer niet. Niet kunnen zwemmen helaas, geen bikini bij me. Ook niet gebruikelijk natuurlijk deze mee te nemen naar een bruiloft ;-).
Duik mijn bed in om maandagochtend weer naar huis te gaan.
Al met al een mooi feestje van een mooi setje.
Op de terugweg even langs Wa om te pinnen, vrienden te zien , inkopen te doen. Want ze verwachten dat je iets meebrengt. Dus Gare en yam voor de matron, appels voor de chief en Dan.
Nog even een nieuwe band en olie gekocht voor de auto.
Nu weer veilig in Nandom en het echt leven gaat beginnen.
En veilig mag je wel zeggen. Had een lekke band een paar dagen voor vertrek, dus gewisseld naar reserve. Car nog na laten kijken ,olie ververst etc.
Op de heen weg bijna in Damongo hoorde we wat geluid na een bump in een kleine kuil, wat we in eerste instantie niet konden traceren. Adnan bij aankomst gekeken, bleek dat de bouten niet goed waren aangedraaid.
Mijn beschermengeltjes zijn er nog. Een voorband verliezen is een ramp.
Dan was pissed of, omdat het laatst ook bij zijn auto was gebeurd. Dit gaat een staartje krijgen voor de guy in kwestie.
Maar alles ok.
Tot zover weer, er zal gewerkt moeten worden.
-
19 Oktober 2016 - 10:59
Liesbeth:
Hee die kanjer, al jouw verhalen op mun gemakkie door genomen. Ik zie alles als een film voorbij gaan en reis met jou mee.Ja wat een teleurstelling hee ,,, maar dat was te voorzien hee bij terug komst een puinhoop. !!Dat zal altijd zo blijven,kunnen wij blanken niets aan veranderen,het werkt gewoon zo bij hen. In enkele weken heb je weer heel wat gedaan gezien ervaren . Van alles wat, en kijk maar goed uit met die auto,s en wegen. Koop anders maar een flintstone autootje.!! ha ha . Hier zijn gangetje in mijn hoofd nog wel bezig met Moldavie hoor. Misschien in april met vrachtwagen mee terug !. Morgen een vrijwilliger in Tilburg gaan ontmoeten die ook naar Peru gaat. Gaat ook spannend worden. Maar eerst mijn voor achtertuin winterklaar gaan maken en dan gaan voor bereiden op Peru. Winkeltje gaat goed ben daar ook actief. Ach eigenlijk vind ik alles wel leuk. Grenzen gaan stellen hee. Nou carmen het is kl..... weer hierzo veel regen en wind, Maar.......we gaan ervoor. Nou lieve meid succes en denk ook aan jezelf hee. xxx Tot een vlg keer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley