Aftellen nu 9-12-2015

De laatste dagen in Nandom nu.
Trudy, die ik ken van de tropencursus in 2012, is afgelopen vrijdag aangekomen. Ze gaat met regelmaat naar Ghana naar een kindertehuis in Sunyani. Ook nu samen met haar dochter. Trudy wilde graag het ziekenhuis. We kijken ro d waar het interessant is voor haar. Elke dag even ergens anders neuzen.
Vandaag chirurgie. Vandaag wondverzorging. Even iets anders dan de longafdeling, waar ze in Nl werkt. Indrukwekkend, gigantis he wo den , die lange tijd nodig hebben om te genezen.
Elke dag doen we een rondje ziekenhuis. Op de kraamafdeling zien we 2 kindjes in de couveuse liggen. Joseph 10 dagen oud, met een gewicht van 1kg, een minimensje.
Regina is nu 7weken en weegt 1,7 kg, een dropje.
Beide mogen aan de borst,maar of dit ook voeding oplevert is de vraag. Ze krijgen elke 2 uur 20 ml glucose via infuus. Wij vragen ons af waarom er geen dietiste meekijkt. Als ik hem deze ochtend zie , is hij helemaal niet op de hoogte. Hij zal er langs gaan belooft ie. Morgen zien we of het ook zo is. De dagen vliegen zo voorbij.
Trudy kijkt haar ogen uit. We hebben het gezellig, genoeg te kletsen samen eten en natuurlijk een biertje doen.
Trudy gaat zaterdag weer naar het zuiden om haar dochter op 6te halen en terug naar huis te gaan.
Zondag heb ik mijn "tot ziens" party. De uitnodigingen zijn de deur uit. We zullen zien wat het gaat worden. Heb er zin in, samen een drankje doen en dansen natuurlijk. Muziek geregeld. Helaas niet de politieband, die werd alsnog te duur. Maar nog druk voor zondag.
De naaister heeft nog een paar jurken te maken. We moeten nog naar Baseble. En vrijdag hebben we nog een begrafenis. De asemblyman of Dondometeng is plotseling overleden. We hadden laatst nog een biertje gedronken samen met vrienden. Zagen elkaar regelmatig on the way. Vreemd elkaar nietmeer te zien.
Als op zijn begrafenis , waar hij op zijn stoel zit in zijn mooiste smock ( traditionele "overhemd") , omringd met mooie foto's en giften van bezoekers ( kipen, mais, groundnuts etc). Normaal zitten overledenen op een podium, hij niet gezien zijn gewicht. Het was een man van zo' n 120 kg denk ik zo. Is niet echt heel gmnakkelijk om die een trap op te tillen. Maar Trudy heeft de traditionle begrafenis dus meegemaakt. Veel verdriet, veel dans en muziek, en drank , in de vorm van pito. Het lokale eigengebrouwen bier.
Maandag is er nog een volleybalwedstrijd ter afscheid.
En natuurlijk ook koffers pakken. Wat neem ik mee en wat kan hier blijven. Alle lange traditionel dresses kunnen blijven. Zo ook mijn lakens, handdoeken, mijn strijkijzer en keukenspullen.
Alle zomerjurkjes mogen mee en dan zien we wel of ze komnede zomer nog passen. Van de verloren kilo's mogen er echt wel een paar bij. Dus de stampotjes met een kuiltje jus gaan er wel in.
Fijn dat ze hier alles maken met ruime naden, dus het kan allemaal uitgelegd worden :-).