ga thuis missen 23- 11-2015

Je kunt veel plannen.
Een jaar Ghana, zeker een weloverwogen besluit.
En nu het einde in zicht komt, zie ik er ook weer naar uit om naar huis te gaan.
Ik ga " mijn" Ghana, al mijn vrienden ontzettend missen. Het buitenleven in de ruimste zin van het woord. Altijd mensen op je weg, nooit alleen. De dorpsmensen die je begroeten vanuit hun kraampje, winkeltje, " terrasjes". Daarnaast de beestenboel, alle geiten ,kippen, schapen, honden etc.
Ik had geen slechtere tijd kunnen uitzoeken dan de wintertijd in Nederland. Iedereen binnen, geen lachende Ghanezen, die je groeten. De donkere dagen van kerst, die minder donker zijn, omdat ik deze ga vieren met degene waar ik het meest van hou, mijn kids. Zij die me gesteund hebben om mijn hart te volgen door naar Nandom te gaan, maar die me ook missen. Zeker in tijden als het niet goed met ze gaat, ziek zijn, studiestress hebben en gewoon omdat ze een jaar te lang vinden. En die ik op die momenten gewoon een knuffel wil geven. Gelukkig heel blij dat ze veel steun aan elkaar hebben.
Ik mis ze nu ook. Wetende dat ik over een maandje thuis ben en dat lijkt nu een eeuwigheid.
Ook omdat ik nu even alleen ben. Jerry is naar Accra om wat formulieren te ondertekenen op de Nederlandse ambassade. Tijd om te denken. En zo voel ik me voor het eerst echt alleen.
Onze buren met 2 kinderen zijn verhuisd en dus geen vertier op het "erf".
Nu met Zafia , PA-er en werkt lange dagen . Dus erg stil.
Maar goed zal wel een dipdagje zijn.
Fijn dat Mavis,Dan en Godluck me uitnodigen om te eten. Fufutime:-)
Dus het komt helemaal goed, altijd gezellig