week weer voorbij

En de week is weer voorbij.

Het lijkt als maar sneller te gaan. En ik weet niet of ik daar blij mee ben. Klinkt natuurlijk niet lief naar mijn thuisfront, maar het is zo dubbel. Ik heb het hier naar mijn zin en nog veel te doen. En natuurlijk wil ik mijn kids ,mijn pa, familie en vrienden weer zien. En natuurlijk mis ik iedereen wel soms. Zeker als ik tegen sommige Afrikaanse denkwijzen aan loop. Of gewoon als ik een drukke dag heb gehad en patiënten me ontglippen. Vooral omdat je vaak niet duidelijk krijgt wat er dan gebeurd is.
Deze week neem ik een vrouw 47 jaar op in shock, geen bloeddruk, 2 infusen er in en vol gooien met vocht. Maar de bloeddruk blijft stabiel laag. Ook al 3 dagen buikklachten met diarree. Maar ook een pijnlijke dik been . Wat later blijkt al 3 jaar . Maar als je dan toch opgenomen bent , kan er dat dan wel bij.
Uit de bloeduitslagen blijkt ook dat ze flink bloedarmoede heeft dus ook maar even een zak bloed erbij. En als ik na mijn late dienst vertrek is ze stabiel. De volgende ochtend , tijdens de visite wordt besloten , gezien haar buikklachten , om antibiotica te starten. Kom ik in mijn late dienst, is ze er gewoon tussen uit gepiept eind van de ochtend. Grote vraagtekens voor mij maar ook voor dr Robert. Het blijft gissen, misschien toch een interne bloeding. We zullen het nooit weten, hier geen autopsie.
De familie komt haar lichaam ophalen en ze zal vandaag nog begraven worden. Zo gaat dat bij de Moslims. De funeral komt later. Condoleer haar man en zoon . Ze bedanken me, maar had haar liever nog in dat bed gezien. Ik kan het loslaten , maar het went nooit.
En dan ligt al een paar weken opgenomen de vrouw van Mister Simon, gepensioneerd anesthesist. En Christina een oud pleeg. Ze braakt , is kilo’s verloren, weegt nog 32 kg. Dus geen zorgen kids, ben boven de 50 kg . We krijgen het niet duidelijk. Ze is al weg geweest voor een gastroscopie , Geen maligniteit, blij toe, maar ook geen diagnose. Het advies van dr Robert is om haar door te verwijzen voor een CT-scan. Blijkt dat Simon dat niet kan betalen, zegt hij. Robert heeft zo zijn twijfels en ik ook. Maar in deze cultuur is de zorg voor de vrouw niet optimaal. Maar als ze uiteindelijk gaat , zijn we waarschijnlijk te laat. Ze ligt aan het infuus en we proberen 6 x kleine maaltijden te geven en met medicatie tegen misselijkheid het braken te voorkomen. Het is een zielig klein hoopje mens. En we kunnen niet meer doen dan afwachten.
Maar gelukkig ook mooie momenten. Vandaag ( vrijdag ) gewerkt op de kinderafdeling, gezien het bij ons niet druk was. Ik kan niet zitten en wachten tot het later wordt. En gezien Mary dood is, zijn ze blij dat ik kom helpen. Nog steeds vreemd, om haar niet meer te zien.
Neem een mannetje van 3 op. Sinds 3 dagen koorts, hoesten, problemen met slikken en moeite met ademhalen. Wat kan het zijn, luchtweginfectie/ longontsteking. Gezien de hoorbare ademhaling laat ik een foto maken. En je gelooft het niet, een munt geïnhaleerd ( 2 euro groot). Maar dat vertelt de familie er niet bij , dat hij iets heeft “ ingeslikt”. Dat wordt onder narcose verwijderen. Dr. Robert gebeld en hij klaart het klusje zonder problemen. Geluksvogel , had ook een funeral kunnen worden, als ie zou kantelen , zou ie heel de luchtpijp afsluiten. Ik ben zo blij dat we die foto hebben laten maken. Het ventje doet het weer goed. Keelpijn nog, maar dat komt met een paar dagen goed. Antibiotica om evt . ontsteking te voorkomen.
En zo ben ik pas na 18 uur thuis en heb ik mijn volley gemist. Te lang geleden met al mijn reisjes en de late diensten die komen. Maar volgende week ga ik het goed maken.
Wel deze week mijn chief nog bezocht. Hij maakt het goed .
Ook nog even een jurkje besteld, kan ik morgen ophalen. Dus Irma en ik heb jurkjes van dezelfde stof. Zo moeder zo dochter dan maar .
Geniet van de vrienden om me heen. Laat me de fufu goed smaken . Hoef ik niet te koken toch ?!
En ’s avonds vermaak ik me met schrijven voor jullie thuis, lezen soms, muziekje op de achtergrond. Of spelletje op de tablet.
En waar ik ook zo van geniet, mijn boterham met kaas, mijn speculaasje, stroopwafel en de chocola ( laatst in Wa gekocht ). En ik heb ook iemand die ijsjes maakt. Dus ik doe alles om er kilo’s bij te eten. Maar dagen als vandaag zijn natuurlijk funest. Had alleen ontbeten, dus blij met mijn pasta vanavond met Parmezaanse kaas. Toetje : stukje chocola. Dan nog een lekker theetje, waar ik dan mijn speculaasje in kan soppen. Het leven is goed in Ghana, naast dat in het Brabantse land.
En is het 24 uur en ga ik mijn bed opzoeken. Morgen late ,maar drukke ochtend.
Fu ganvel a uit Nandom.