big family

Big family.

Stephan en Marieke zijn afgelopen zondag in Nandom gearriveerd. Na een busreis van 12 uur in Wa aangekomen en heb ik ze met de auto opgehaald. De bus ging niet rechtstreeks deze keer omdat er maar 3 mensen waren .
Maar goed ze zijn er . En het eerste wat Marieke zegt als ze me ziet : “Mam wat ben je mager. Je bent toch niet ziek ? “ Stephan vindt me ook wat smalletjes. Irma zei hetzelfde, misschien nog erger zelfs: “Mam je hebt toch geen tumor ergens”. Gelukkig voel ik me goed , eet ik genoeg en gezond. Maar misschien dat de kaas die ze meegebracht hebben er wat aan kan doen. We zullen zien’. ;-)
De familie is bijna compleet. Helen is natuurlijk al geweest ,dus Natasch is nu even Helen dan maar. Het is weer als vanouds, koken voor 5 man. En druk in huis met zo veel man. Een hoop gezelligheid en ergernissen. Niet naar elkaar ,maar over internet op telefoon met name. Na veel vijven en zessen heeft nu iedereen internet op zijn phone 
De warmte is goed te doen. Nu sinds 2 dagen regelmatig regen en dus echt Hollands weer. Dus voor de Ghanees fris. Nadeel wel dat de was niet droogt . En met 5 man heb ik toch wat meer was dan ik gewend was. Maar goed we hebben kleren genoeg en anders hebben we allemaal ongeveer dezelfde maat.
Woensdag 22-7.
Ze raken allemaal een beetje gewend aan de temperaturen en het leven in Ghana. Vandaag naar Basseble geweest om te kijken hoe het werk er voor staat. Er zijn al wat dwarsbalken gestort, maar gezien het regenseizoen zijn de mensen busy met farmen en moet we even wachten. Uiteindelijkkomt het wel goed. We wachten ook weer op bijdrages voor de stichting.
We waren met de auto en dat trekt zo ie zo al aandacht, laat staan dat ie vol zit met alleen maar blanken. Dus veel zwaaien en groeten. We maken een rondje , Agnes is niet thuis, dus dan maar boodschappen doen. Een tray eieren is zo toch makkelijker vervoeren dan op de fiets ;-). Een jerrycan olie om te bakken en te koken kan er ook wel bij.
Op naar de spot / restaurant voor een biertje en Tilapia. Het is ghanatime dus we hebben ruim een uur geduld, maar het was heerlijk. Dat maakt het wachten weer goed .
En ‘s avonds spelen we met zijn allen een spelletje Yathzee. En zo vliegen de dagen voorbij.
Donderdag al weer. De meiden gaan naar de ok. Dr. Prosper , orthopeed, ( best of Ghana) is er om te opereren, samen met dr Robert, net afgestudeerd orthopeed.
Marieke en ik doen een rondje ziekenhuis. Stephan gaat in de middag naar de KG school om de schoolborden te schilderen. De school valt onder Red Cross en wordt vanuit Zwitserland gesponsord. Helaas komt er van daar weinig support meer. De 2 juffen , waaronder Benedicta, worden al sinds januari niet meer betaald. Hun salaris was al niks, 150 cedi ( € 35 ) per maand. Je vraagt je dus af hoe ze het volhouden. Benedicta is trouw aan haar kids en is er elke dag. Ze heeft hart voor haar school. Ze is zo blij met de “nieuwe” schoolborden.
En voor het avondeten maak ik pannenkoeken. Dan , Mavis en Godluck komen eten. Wij hebben daar al verschillende keren gegeten. En Mavis maakt alles in overvloed. Heerlijk. Ze genieten van de pannenkoeken met suiker en kaneel, appel en mango.
En zo is er weer een dag voorbij.