update
Door: carmen
Blijf op de hoogte en volg carmen
28 Maart 2015 | Ghana, Nandom
Update.
De tijd vliegt voorbij.
Jerry is in Accra om zijn vriendin op het vliegtuig te zetten, na een visite van 4 weken.
Ik had gehoopt op een weekendje met Alhassan, maar helaas hij moet naar Cape Coast voor een cursus. Dus dat is naar het zuiden en ik zit echt in het noorden. We wachten gewoon af , wanneer het dan wel zal zijn. Pasen komt er aan dus misschien dan.
En daarna komen Helen en Peter. Dus dat wordt gezellig. Kan Helen Peter laten zien, waar ze 3 maanden heeft vertoefd in 2011. Leuk voor haar om hier oude bekenden terug te zien. En leuk voor moeders natuurlijk om een deel van haar kroost te zien na 3 maanden.
Komende week komt Naaleka, een vriend uit Tamale. Hij is leraar en de vakantie is begonnen. Dus leuk elkaar weer te zien. En dan heb ik ook eindelijk mijn Ghanajurken hier. Die liggen nog in Tamale. Die zijn vanuit Kumasi naar Tamale gegaan na mijn tripje visa. Naaleka heeft ze thuis opgehaald.
Kan ik een beetje variëren. Heb nu maar weinig keus , haha.
De laatste weken zijn warm, echt zomer dus. Maar we redden het wel. Veel drinken en weinig plassen, want het is echt wel zweten.
Vanochtend weer heerlijk gezweten , tijdens het verbinden van brandwonden. Er is weer een case , gelijkend die van vorig jaar. Een jonge man, alcoholist, ondervoed, die brandwonden heeft opgelopen doordat zijn bed de fik in ging. Vanaf zijn billen tot zijn tenen en zijn handen. Tweede en derdegraads, dus een serieus probleem. Ik in mijn schort, maskertje op naar binnen. Kost me toch gauw bijna 3 kwartier voor hij weer netjes in het verband zit. Het is dus warm en daarnaast zijn de wonden riekend. Netjes gezegd toch, voor stinkende wonden. Ook wordt hij vergezeld door wormen, die uit 1 van de wonden kruipen. Ajakkes. Hoop dat jullie verder lezen. Zal de verdere details achterwege laten.
De man van vorig jaar, even vermelden, is overleden een paar weken na mijn vertrek. 3 maanden van zorg voor niets geweest. En ik snap het wel een beetje. Uiteindelijk gaan ze naar huis met wonden die nog niet genezen zijn, wel schoon, maar waar een infectie natuurlijk toch om de hoek loert. En het gebruik van alcohol bevordert het allemaal niet.
Deze man gaat dezelfde weg kan ik je vertellen. We adviseren hem naar een ziekenhuis in Tamale of Kumasi te gaan, waar de zorg meer gespecialiseerd is. Misschien wil hij wel, maar dan komt het heikele punt, wie gaat de rit daar naar toe betalen. Vervoer met ambulance is voor dit soort vervoer niet door de ziektekostenverzekering gedekt. En dus gaat hij niet over, maar waarschijnlijk naar huis. Daar kan hij dan binnen een paar weken overlijden aan een infectie, sepsis. Dat is Ghana, Afrika.
Hier overlijden mensen nog steeds ivm geldproblemen. En er is niets aan te doen. Het doet me pijn, maar moet het laten gaan, want dit zijn problemen van de orde van de dag.
Had gisteren weer een momentje van vreugde. Heb die gelukkig vaker, maar dit was wel een unike momentje.
Er is kleintje, 7 weken, 1.7 kg opgenomen vorige week vrijdag.
Toen ik hem zag, had ik weinig hoop. Een krullenbolletje met een lijfje, alleen botjes. 4 weken te vroeg geboren met 2.2 kg. Dus flink afgevallen. Hij is bijna blank, komt niet op kleur. De diëtist komt in consult en de kleine Paulinus gaat aan de F 100, is voeding met een caloriewaarde van 100 kcal /100ml. Elke 2 uur wordt hij gevoed. En gisteren zag ik hem weer. Was zo nieuwsgierig, wat hij weegt, dus neem hem mee naar de weegschaal en hij is gegroeid, 1.8 kg. Blij blij blij. Daarnaast reageert hij alerter en als ik met hem “praat” geeft ie me een big smile, wauw. Hoe mooi is het om een big smile bij zo’n minimensje te zien. Ik vertel het zijn moeder. Vertaald door de diëtist, want ze spreekt geen Engels. Hij verteld me nu ,dat zijn moeder gedacht had dat hij zou gaan overlijden. Ze heeft wel erg lang gewacht voor ze naar ziekenhuis kwam. Maar nu heeft ze weer hoop. En ik hoop met haar ,dat dit jongetje, over 16 jaar een mooie gezonde tiener is. Dus we’ll pray fort that. Geen infectie, geen malarie krijgen voorlopig!!
Daarnaast gaat het meisje ( 6 jaar )met de brandwonden goed vooruit. Beide benen. De wonden genezen, maar ook littekenweefsel wat haar belemmerd. De knieholten zullen plastische chirurgie nodig hebben om te voorkomen , dat ze strakjes niet meer kan lopen tgv contracturen en littekenweefsel. En hebben we een plastische chirurg in huis, nee. Daar zal ze voor naar Tamale, Kumasi, Accra moeten. En wat is het probleem , elke keer weer, het geld. Dus ze heeft een onzekere toekomst in het vooruitzicht.
Ik verwen haar zo nu en dan met stickers. En ik zal een schrift voor haar kopen , zodat ze kan schrijven of tekenen. Hele dagen in een ziekenhuis is zwaar. Gelukkig is er tv op de afdeling, zodat ze een beetje afleiding heeft. Hier geen bezigheidstherapie, school of een muziekstudio, zoals in het Elisabethziekenhuis.
Ze lacht altijd als ze me ziet en wordt wat vrijer in haar doen. Natuurlijk ook omdat de pijn minder wordt. Gisteren was ze aan het eten, TZ met djo-djo. Ik was invited, dus heb een paar happen meegegeten. Lachen natuurlijk, omdat een nasaala weet wat ze eet en daarnaast ook met haar handen eet.
Na pasen ga ik naar Emergency. Iets meer actie verwacht ik. Ik heb dat nodig.
Aisheya is zwanger, zo kan ze me inwerken voor ze met verlof gaat. Dus ik zal daar wel blijven tot oktober. Zij is de enige met een opleiding gespecialiseerd SEH verpleegkundige.
Voor zover weer.
De tijd vliegt voorbij.
Jerry is in Accra om zijn vriendin op het vliegtuig te zetten, na een visite van 4 weken.
Ik had gehoopt op een weekendje met Alhassan, maar helaas hij moet naar Cape Coast voor een cursus. Dus dat is naar het zuiden en ik zit echt in het noorden. We wachten gewoon af , wanneer het dan wel zal zijn. Pasen komt er aan dus misschien dan.
En daarna komen Helen en Peter. Dus dat wordt gezellig. Kan Helen Peter laten zien, waar ze 3 maanden heeft vertoefd in 2011. Leuk voor haar om hier oude bekenden terug te zien. En leuk voor moeders natuurlijk om een deel van haar kroost te zien na 3 maanden.
Komende week komt Naaleka, een vriend uit Tamale. Hij is leraar en de vakantie is begonnen. Dus leuk elkaar weer te zien. En dan heb ik ook eindelijk mijn Ghanajurken hier. Die liggen nog in Tamale. Die zijn vanuit Kumasi naar Tamale gegaan na mijn tripje visa. Naaleka heeft ze thuis opgehaald.
Kan ik een beetje variëren. Heb nu maar weinig keus , haha.
De laatste weken zijn warm, echt zomer dus. Maar we redden het wel. Veel drinken en weinig plassen, want het is echt wel zweten.
Vanochtend weer heerlijk gezweten , tijdens het verbinden van brandwonden. Er is weer een case , gelijkend die van vorig jaar. Een jonge man, alcoholist, ondervoed, die brandwonden heeft opgelopen doordat zijn bed de fik in ging. Vanaf zijn billen tot zijn tenen en zijn handen. Tweede en derdegraads, dus een serieus probleem. Ik in mijn schort, maskertje op naar binnen. Kost me toch gauw bijna 3 kwartier voor hij weer netjes in het verband zit. Het is dus warm en daarnaast zijn de wonden riekend. Netjes gezegd toch, voor stinkende wonden. Ook wordt hij vergezeld door wormen, die uit 1 van de wonden kruipen. Ajakkes. Hoop dat jullie verder lezen. Zal de verdere details achterwege laten.
De man van vorig jaar, even vermelden, is overleden een paar weken na mijn vertrek. 3 maanden van zorg voor niets geweest. En ik snap het wel een beetje. Uiteindelijk gaan ze naar huis met wonden die nog niet genezen zijn, wel schoon, maar waar een infectie natuurlijk toch om de hoek loert. En het gebruik van alcohol bevordert het allemaal niet.
Deze man gaat dezelfde weg kan ik je vertellen. We adviseren hem naar een ziekenhuis in Tamale of Kumasi te gaan, waar de zorg meer gespecialiseerd is. Misschien wil hij wel, maar dan komt het heikele punt, wie gaat de rit daar naar toe betalen. Vervoer met ambulance is voor dit soort vervoer niet door de ziektekostenverzekering gedekt. En dus gaat hij niet over, maar waarschijnlijk naar huis. Daar kan hij dan binnen een paar weken overlijden aan een infectie, sepsis. Dat is Ghana, Afrika.
Hier overlijden mensen nog steeds ivm geldproblemen. En er is niets aan te doen. Het doet me pijn, maar moet het laten gaan, want dit zijn problemen van de orde van de dag.
Had gisteren weer een momentje van vreugde. Heb die gelukkig vaker, maar dit was wel een unike momentje.
Er is kleintje, 7 weken, 1.7 kg opgenomen vorige week vrijdag.
Toen ik hem zag, had ik weinig hoop. Een krullenbolletje met een lijfje, alleen botjes. 4 weken te vroeg geboren met 2.2 kg. Dus flink afgevallen. Hij is bijna blank, komt niet op kleur. De diëtist komt in consult en de kleine Paulinus gaat aan de F 100, is voeding met een caloriewaarde van 100 kcal /100ml. Elke 2 uur wordt hij gevoed. En gisteren zag ik hem weer. Was zo nieuwsgierig, wat hij weegt, dus neem hem mee naar de weegschaal en hij is gegroeid, 1.8 kg. Blij blij blij. Daarnaast reageert hij alerter en als ik met hem “praat” geeft ie me een big smile, wauw. Hoe mooi is het om een big smile bij zo’n minimensje te zien. Ik vertel het zijn moeder. Vertaald door de diëtist, want ze spreekt geen Engels. Hij verteld me nu ,dat zijn moeder gedacht had dat hij zou gaan overlijden. Ze heeft wel erg lang gewacht voor ze naar ziekenhuis kwam. Maar nu heeft ze weer hoop. En ik hoop met haar ,dat dit jongetje, over 16 jaar een mooie gezonde tiener is. Dus we’ll pray fort that. Geen infectie, geen malarie krijgen voorlopig!!
Daarnaast gaat het meisje ( 6 jaar )met de brandwonden goed vooruit. Beide benen. De wonden genezen, maar ook littekenweefsel wat haar belemmerd. De knieholten zullen plastische chirurgie nodig hebben om te voorkomen , dat ze strakjes niet meer kan lopen tgv contracturen en littekenweefsel. En hebben we een plastische chirurg in huis, nee. Daar zal ze voor naar Tamale, Kumasi, Accra moeten. En wat is het probleem , elke keer weer, het geld. Dus ze heeft een onzekere toekomst in het vooruitzicht.
Ik verwen haar zo nu en dan met stickers. En ik zal een schrift voor haar kopen , zodat ze kan schrijven of tekenen. Hele dagen in een ziekenhuis is zwaar. Gelukkig is er tv op de afdeling, zodat ze een beetje afleiding heeft. Hier geen bezigheidstherapie, school of een muziekstudio, zoals in het Elisabethziekenhuis.
Ze lacht altijd als ze me ziet en wordt wat vrijer in haar doen. Natuurlijk ook omdat de pijn minder wordt. Gisteren was ze aan het eten, TZ met djo-djo. Ik was invited, dus heb een paar happen meegegeten. Lachen natuurlijk, omdat een nasaala weet wat ze eet en daarnaast ook met haar handen eet.
Na pasen ga ik naar Emergency. Iets meer actie verwacht ik. Ik heb dat nodig.
Aisheya is zwanger, zo kan ze me inwerken voor ze met verlof gaat. Dus ik zal daar wel blijven tot oktober. Zij is de enige met een opleiding gespecialiseerd SEH verpleegkundige.
Voor zover weer.
-
28 Maart 2015 - 18:44
Erna:
Inderdaad vliegt de tijd het is al bijna pasen, fijn dat je kinderen komen kunnen ze zien hoe het er nu bij staat daar.
Ook leuk dat je naar de spoed gaat je ziet weer van alles en zal het vaak behelpen zijn, maar je leert ook weer een hoop volgens mij.
Hopelijk krijg je ook nog wat tijd om samen met Alhassan door te brengen dat zou fijn zijn want je bent er nu al 3 maanden.
Ik lees met veel plezier je reisverslag en verbaas me steeds weer wat jij allemaal mee maakt.
Groetjes Erna -
28 Maart 2015 - 18:44
Erna:
Inderdaad vliegt de tijd het is al bijna pasen, fijn dat je kinderen komen kunnen ze zien hoe het er nu bij staat daar.
Ook leuk dat je naar de spoed gaat je ziet weer van alles en zal het vaak behelpen zijn, maar je leert ook weer een hoop volgens mij.
Hopelijk krijg je ook nog wat tijd om samen met Alhassan door te brengen dat zou fijn zijn want je bent er nu al 3 maanden.
Ik lees met veel plezier je reisverslag en verbaas me steeds weer wat jij allemaal mee maakt.
Groetjes Erna -
28 Maart 2015 - 21:37
Jacq:
Hee, wat een verhaal zeg, en inderdaad, de tijd vliegt. Op de spoed zal je wel heel veel meer meemaken en je maakt al zo veel mee! Fijn dat de kinderen komen, toch even samen.
liefs Peter en Jacq
-
29 Maart 2015 - 17:22
Germaine Oomens :
Hoi Carmen ,
De tijd gaat inderdaad super snel , lees met regelmaat je verslagen , goed wat je daar doet hoor !!
fijn dat van af nu de kinderen af en toe gaan komen , denk dat je daar best behoefte aan zult hebben .
Hoe staat met de bouw van de medische post vordert die al een beetje ??
Met Marieke en Pieter bas gaat het goed spreek ze regelmatig en ik denk jij ook wel .
ze wonen nu op hun stekje en geloof wel dat binnenkort de bouw gaat beginnen .
Jij schrijft dat het erg warm is , nu hier stormt het , en regent het pijpenstelen dus zitten vandaag lekker binnen .
Carmen nog een goed en enerverende tijd daar
Groetjes en liefs Germaine -
29 Maart 2015 - 19:58
Eline:
Heeey,
Wat maak je toch veel mee Carmen! Ja het gaat daar iets anders dan hier in het EZ.
Geweldige zorg geef je daar in Ghana, en prachtig als zo'n klein mensje je al goedendag toelacht.
Carmen geniet van de kinderen als ze weer bij je zijn, leuk zo'n vooruitzicht!
Groet Eline -
01 April 2015 - 10:05
Els:
Hallo Carmen.
Wat een verhalen en wat maak je allemaal mee.Een hele andere wereld dan in het EZ.
Ik volg je
liefs van Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
