Problemen in de bevallingswereld!
Door: carmenghana
Blijf op de hoogte en volg carmen
01 November 2011 | Ghana, Nandom
Pff.... wat vliegt de tijd!! Er is al weer een week voorbij! We hebben het ontzettend naar ons zin en genieten van elke minuut in Ghana. Maar ik begin toch wel iedereen die mijn dierbaar is te missen.
Ik heb weer een geweldig weekendje Wa achter de rug. Donderdagmiddag al vertrokken omdat Leonne terug naar Nederland zou gaan. Wat was dat een hobbelige, stuiterende busreis! Ik wist niet dat het nog erger kon dan dat ik al gewend was + een klapband. Deze hoefde niet verwisseld te worden, want het was MAAR een binnenband van de bus. De buschauffeur zal het wel weten, dachten wij. Uiteindelijk veilig in Wa aangekomen. Na heel veel heen en weer gebel met Jerry met steeds weer een andere afspraak, werd Leonne eindelijk naar de andere busplaats gebracht, om terug naar Accra te reizen.
Ik heb in mijn eentje het weekend doorgebracht op de verloskamers en veel bevallingen kunnen doen! De ene wat gemakkelijker dan de andere. Gelukkig uiteidelijk iedereen gezond en wel op de kraamafdeling. Een aantal nare dingen gezien. Zoals de nabloedingen door een baarmoederhalsruptuur en het achterblijven van vliezen en moederkoekresten. De verloskundigen weten hier van wanten. Ondanks dat ze heel erg lui kunnen zijn, zijn ze erg snel en behendig tijdens noodgevallen!
Maandagochtend een meeting gehad met de lerares van de midwifery training school, die in Nandom op het ziekenhuisterrein gevestigd is. We hebben de meest voorkomende problemen besproken, die hier in de regio gaande zijn. Erg intressant en zo kom ik steeds meer te weten hoe mensen in dit gedeelte van Ghana leven.
Eén van de problemen is dat veel vrouwen nog steeds thuis bevallen, zonder ervaren vroedvrouw. Het zijn vaak de moeders, schoonmoeders, tantes, die de bevalling ‘begeleiden’. Ondanks dat de zorg voor alle zwangerschaps-, kraamcontroles en bevallingen in het ziekenhuis gratis zijn, komen de vrouwen niet. De oorzaak hiervan is dat iedere vrouw voor haar eigen materiaal moet zorgen (zeep, doeken, zeiltjes, eten, etc.). Dit is voor veel mensen te duur. Dan bevallen ze liever thuis, waar er mensen zijn die voor ze zorgen en al die extra spullen niet nodig hebben.
Probleem 2 is dat, als de vrouwen toch naar het ziekenhuis komen om te bevallen, ze vaak alleen op pad gaan. Dit is niet met de bus of auto. Nee, ze gaan te voet en duurt soms uren voordat ze in het ziekenhuis zijn. Stel je voor, je hebt weeen, vruchtwaterverlies, etc…..en je loopt alleen. Geen ondersteuning, dus als er iets gebeurt, kan er niemand ingrijpen en hulp halen.
Door deze problemen sterven er onnodig kinderen en moeders. De verloskundigen van school proberen, d.m.v. voorlichting te geven aan de dorpshoofden, de familie van de zwangere vrouwen te bereiken. De familieleden zijn namelijk de personen die de vrouwen beinvloeden in het maken van een beslissing. Wij, als verloskundigen, kunnen aan elke vrouw die op controle komt informatie geven. Maar uiteindelijk beslist de partner of schoonmoeder waar de vrouw bevalt. Ze hebben niets te zeggen.
Er wordt dus door de school veel geinvesteerd in voorlichting maar het zal nog jaren duren voordat de locals het gaan snappen. En zolang het bevallen niet geheel gratis is, zullen er veel vrouwen thuis bevallen. Met hierdoor de onnodige complicaties.
Na aanleiding van probleem 2, ga ik samen met de lerares een klein onderzoek opstarten. De bedoeling is, elke vrouw die bevalt in het ziekenhuis te registreren. Hierbij noteren we uit welk dorp ze komt en als ze met iemand komt, welke familieband dit is. Uiteindelijk kunnen we dan achterhalen welk dorp de grootste problemen geeft en welke familieleden benaderd moeten worden. Ik ben benieuwd naar de resultaten!
Ik ben blij dat ik iets kan bijdragen, ook al is het maar een druppel op de gloeiende plaat. Ze zeggen hier, You have to start small small……niet direct het grootst aan willen pakken, veranderingen moeten er langzaam insluipen!
Xxx
Marieke
Ik heb weer een geweldig weekendje Wa achter de rug. Donderdagmiddag al vertrokken omdat Leonne terug naar Nederland zou gaan. Wat was dat een hobbelige, stuiterende busreis! Ik wist niet dat het nog erger kon dan dat ik al gewend was + een klapband. Deze hoefde niet verwisseld te worden, want het was MAAR een binnenband van de bus. De buschauffeur zal het wel weten, dachten wij. Uiteindelijk veilig in Wa aangekomen. Na heel veel heen en weer gebel met Jerry met steeds weer een andere afspraak, werd Leonne eindelijk naar de andere busplaats gebracht, om terug naar Accra te reizen.
Ik heb in mijn eentje het weekend doorgebracht op de verloskamers en veel bevallingen kunnen doen! De ene wat gemakkelijker dan de andere. Gelukkig uiteidelijk iedereen gezond en wel op de kraamafdeling. Een aantal nare dingen gezien. Zoals de nabloedingen door een baarmoederhalsruptuur en het achterblijven van vliezen en moederkoekresten. De verloskundigen weten hier van wanten. Ondanks dat ze heel erg lui kunnen zijn, zijn ze erg snel en behendig tijdens noodgevallen!
Maandagochtend een meeting gehad met de lerares van de midwifery training school, die in Nandom op het ziekenhuisterrein gevestigd is. We hebben de meest voorkomende problemen besproken, die hier in de regio gaande zijn. Erg intressant en zo kom ik steeds meer te weten hoe mensen in dit gedeelte van Ghana leven.
Eén van de problemen is dat veel vrouwen nog steeds thuis bevallen, zonder ervaren vroedvrouw. Het zijn vaak de moeders, schoonmoeders, tantes, die de bevalling ‘begeleiden’. Ondanks dat de zorg voor alle zwangerschaps-, kraamcontroles en bevallingen in het ziekenhuis gratis zijn, komen de vrouwen niet. De oorzaak hiervan is dat iedere vrouw voor haar eigen materiaal moet zorgen (zeep, doeken, zeiltjes, eten, etc.). Dit is voor veel mensen te duur. Dan bevallen ze liever thuis, waar er mensen zijn die voor ze zorgen en al die extra spullen niet nodig hebben.
Probleem 2 is dat, als de vrouwen toch naar het ziekenhuis komen om te bevallen, ze vaak alleen op pad gaan. Dit is niet met de bus of auto. Nee, ze gaan te voet en duurt soms uren voordat ze in het ziekenhuis zijn. Stel je voor, je hebt weeen, vruchtwaterverlies, etc…..en je loopt alleen. Geen ondersteuning, dus als er iets gebeurt, kan er niemand ingrijpen en hulp halen.
Door deze problemen sterven er onnodig kinderen en moeders. De verloskundigen van school proberen, d.m.v. voorlichting te geven aan de dorpshoofden, de familie van de zwangere vrouwen te bereiken. De familieleden zijn namelijk de personen die de vrouwen beinvloeden in het maken van een beslissing. Wij, als verloskundigen, kunnen aan elke vrouw die op controle komt informatie geven. Maar uiteindelijk beslist de partner of schoonmoeder waar de vrouw bevalt. Ze hebben niets te zeggen.
Er wordt dus door de school veel geinvesteerd in voorlichting maar het zal nog jaren duren voordat de locals het gaan snappen. En zolang het bevallen niet geheel gratis is, zullen er veel vrouwen thuis bevallen. Met hierdoor de onnodige complicaties.
Na aanleiding van probleem 2, ga ik samen met de lerares een klein onderzoek opstarten. De bedoeling is, elke vrouw die bevalt in het ziekenhuis te registreren. Hierbij noteren we uit welk dorp ze komt en als ze met iemand komt, welke familieband dit is. Uiteindelijk kunnen we dan achterhalen welk dorp de grootste problemen geeft en welke familieleden benaderd moeten worden. Ik ben benieuwd naar de resultaten!
Ik ben blij dat ik iets kan bijdragen, ook al is het maar een druppel op de gloeiende plaat. Ze zeggen hier, You have to start small small……niet direct het grootst aan willen pakken, veranderingen moeten er langzaam insluipen!
Xxx
Marieke
-
01 November 2011 - 22:56
Trix:
Super verhaal! Wat een ervaring en indrukken doe je daar allemaal op zeg! Zet m op hè! X -
02 November 2011 - 01:31
Eduardo:
Goed bezig dames. Ik ben trots op jullie. af en toe jeuken mijn vingers om mee te komen helpen, maar gelukkig kan ik me bedwingen. Zou toch niet snel genoeg naar mijn zin gaan. Te ongeduldig en dat heb je daar wel nodig lijkt me. Geniet, maar met mate. Hier regent het, dus geniet vooral van de zon en de gulle lach om je heen.
Kerst nadert al met rasse schreden. -
02 November 2011 - 07:40
Eliesbeth:
Dat is wel boffen dat je nu zoveel bevallingen mag begeleiden.
Je gaat nu beseffen (en wij ook) hoeveel luxe we hebben in onze zorg, ondanks we veel moeten bezuinigen.
Hopelijk heeft het kleine project wat je op gaat zetten succes voor de mensen in Ghana en spreken ze nog lang over dat jonge blanke meisje.
De fot van Helen is ook leuk, staat ook wel met zo'n kleintje en als jij Carmen mag troosten voel je je ook wel goed en functioneel op dat moment.
Groetjes Eliesbeth en natuurlijk ook van Theo
Wacht weer vol verwachting op het volgende bericht.
Ook opa volgt het trouw, als je bij hem komt, heeft hij het altijd wel over jullie verhalen, vol trots. -
02 November 2011 - 10:34
Geemaine:
Hoi Marieke .
Een indrukwekkend verslag , dijn dat je Oveel mag down en dat je kan bijdragen al jager een druppel op een gloeiende plaat . Maar tevens er goed dat je een onderzoekje start hoe het evt bij de basis van de historie over bevallingen etc aan te gaan pakken cq benaderen . Top ga zo door ben trots op je ! Geweldige foto'
Gr. En liefs voor allemaal Germaine -
02 November 2011 - 18:14
Janus:
He Marieke dit gaat wel lekker vlot zo. Al die bevallingen en als je terug bent dan ben je al een ervaren verloskundige. In de sport zeggen ze weleens wat goed komt wel. Nou ik heb bij jou wel het idee dat je op de goede weg bent. Trouwens dit vertrouwen had ik van te vore ook wel hoor. Je zal zeker wel iets van je moeder hebben en dan zal het wel lukken. Ik ben blij dat het jullie allemaal zo goed gaat en veel plezier hebben. Het is zeker waar opa print al jullie berichten uit en houd jullie zeker goed in de gaten hoor. Hij mist heel weinig van jullie missie. Hier lekker rustig en nu aardig weer, toch nog 15 graden. Niet slecht voor de tijd van het jaar. groetjes Janus -
02 November 2011 - 20:06
Marlène:
Hoi Marieke,
Wat gaaf om te lezen dat je zo veel partussen mag doen.
Veel suc6 met je onderzoek.
Ik volg je verhalen aandachtig!
Groetjes Marlène (dames 7) -
02 November 2011 - 22:09
Dorothé:
Op hoeveel staat je teller nu, Marieke?
Of turf je het niet? :-)
Zet 'm op daar!
Zit hier bijna te kwijlen van zulke schattige bruintjes....
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
